Image Image Image Image Image Image Image Image Image Image

Kefalonia News | May 18, 2024

Scroll to top

Top

Εύχομαι καλή τύχη στην Κεφαλονιά

Εύχομαι καλή τύχη στην Κεφαλονιά
KefaloniaNews

Σήμερα και αύριο, μεγάλη μέρα για τα νησιά που ….διασπώνται.

Κι όμως, φίλοι μου, υπήρξε μεγάλο και έντονο παρασκήνιο πίσω απ’ αυτή την υπόθεση.

Έδειξε, πριν λίγες μέρες ότι ο Χαρίτσης δεν το ήθελε κάτι τέτοιο.

Όμως, όπως φαίνεται οι πιέσεις από τον Σκουρλέτη ήταν τόσες, που θα μπορούσε να επέλθει ρήξη των δυο ανδρών.

Έχω πληροφορίες ότι παρενέβη και ο Τσίπρας.

Εκείνο που ξέρω είναι ότι η Αφροδίτη είχε πάρει ξηρά τροφή και κουβέρτες και κοιμόνταν έξω από το γραφείο του Χαρίτση.

Πώς να μην συγκινηθεί ο Σκουρλέτης με όσα διαδραματιζόντουσαν στην οργάνωση του ΠΑΣΟΚ, ωχ, λάθος στην οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ;

Το τηλέφωνο της Αφροδίτης χτυπούσε συνεχώς και από την άλλη μεριά ήταν ο Παγώνης που είχε ανέβει τόσο πολύ η πίεση του από την αγωνία του που οι πληροφορίες μου λένε ότι του έκαναν θεραπεία με χάπια για να συνέλθει.

Συνήλθαν όμως και οι δυο άμεσα και επί τόπου, μόλις έμαθαν ότι το θέμα……. ετελείωσε.

Χαρές και πανηγύρια στην Βεργωτή.

Άνοιξαν σαμπάνιες.

Έτσι, λοιπόν, πέρα από την πλάκα και το χιούμορ….

Το έγκλημα ολοκληρώθηκε.

Μια βλακεία και ολιγωρία, βαρεμάρα θαλεγα της σημερινής Δημοτικής Αρχής, μια αν θέλετε ηλιθιότητα πολιτική, που δεν ερμηνεύτηκε σωστά ο Καλλικράτης, με συνέπεια ο Δήμος να μην λειτουργήσει τις δημοτικές και τοπικές κοινότητες.

(Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει).

Εδώ, θα ήθελα να δημιουργηθεί ένας διάλογος για να κλείσουν πολλά στόματα που σήμερα παρλάρουν και προβαίνουν σε υπερβολές…..

Όπως το «ντου» στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ από τους Θηνιάτες, χρησιμοποιώντας ακόμα και την ……Μακεδονία, (άσχετοι) δημιουργώντας επεισόδιο, χωρίς σημασία, εφόσον έχουν (είχαν) δίκιο.

Είναι δίκαιο το αίτημα τους.

Αλλά, το «έκαψαν».

(Ας όψονται κάποιοι ακροδεξιοί που διαθέτει αρκετούς η ΝΔ εδώ τοπικά).

Άραγε για το δίκαιο αίτημα των κατοίκων της Θηνιάς η Βουλευτής ενδιαφέρθηκε;

(Θα δείξουν οι εξελίξεις).

Η ΝΔ όμως γιατί φωνάζει;….

Στο Περιφερειακό Συμβούλιο, όπως λέει ο Περιφερειάρχης, ψήφισαν υπέρ της διάσπασης.

Χαμένοι είστε όλοι από χέρι

(Οι εκλογές πλησιάζουν και θα δοθεί σε όλους ένα ……(μίνι) μήνυμα.

Κλείνω το θέμα και εύχομαι ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ.

Οι ενδιαφερόμενοι δήμαρχοι θα πανηγυρίζουν.

Σε Ληξούρι και Σάμη.

Στο Δήμο Αργοστολίου τα πράγματα δυσκολεύουν.

Τι θα γίνει με όσους έχουν προγραμματίσει την παρουσία τους ως Δήμος Κεφαλονιάς;

Π.χ. Η Λαϊκή Συσπείρωση με επικεφαλής τον Μαντζουράτο τι θα κάνει;

Θα πάει ο Μήτσος στο Ληξούρι;

Ή θα παραμείνει στο Αργοστόλι;

Αμφίβολο.

Ο Μήτσος αφήνει το Ληξουράκι του.

Ο Θεόφιλος και οι συνεργάτες του που είναι από το Ληξούρι;

Ο Διον. Αραβαντινός π.χ..

Προβλήματα φίλοι μου, που λίγο ενδιαφέρουν το πόπολο.

Σάμπως οι πολλοί Κεφαλλήνες έχουν καταλάβει τι συμβαίνει;

Είπα, ότι κλείνω με το θέμα αυτό, αλλά……

Καλή τύχη λοιπόν για την Κεφαλονιά.

Διαβάστε τα τελευταία λόγια του Χαρίτση για τη «διάσπαση».

«Η προσπάθεια που έγινε από τις υπηρεσίες μας για το σπάσιμο των μεγάλων δήμων ολοκληρώθηκε για την πρώτη φάση. Τη Δευτέρα κατατίθεται τροπολογία και θα ψηφιστεί την Τρίτη, αφορά τους δήμους Λέσβου (θα γίνουν δύο δήμοι), Σάμου, Κέρκυρας (θα γίνουν τρεις δήμοι), Κεφαλλονιάς, Βελβεντού-Σερβίων νομού Κοζάνης. Θα συγκροτηθεί ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή που μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές θα δει πού υπάρχουν δυσλειτουργίες για να αντιμετωπιστούν. Ήδη έχουν κατατεθεί πολλά αιτήματα. Κάποια χρειάζονται περαιτέρω επεξεργασία. Κάποια είναι και δίκαια. Η προσπάθεια που έγινε με τον Καλλικράτη σε γενικές γραμμές ήταν σωστή. Όμως δεν λήφθηκαν υπόψη πολλές παράμετροι, πχ το ένας δήμος-ένα νησί δεν λειτούργησε σε όλες τις περιπτώσεις».

Προσέξτε την «πρώτη φάση» και τα αιτήματα που «κάποια είναι και δίκαια».

Το ακούς Θηνιά;

Επούλωση…..

Για τις λακκούβες πρόκειται.

Δεν υπάρχει συντομότερο ανέκδοτο.

Εγκρίνει αβέρτα λεφτά η Περιφέρεια.

Αλλά, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.

Άφησαν τους δρόμους τόσα χρόνια να φτάσουν σ’ αυτό το χάλι …

Και τώρα νομίζουν με το να ρίξουν λίγη πίσσα θα λυθεί το πρόβλημα.

Οι δρόμοι έτσι όπως έχουν γίνει θέλουν ξήλωμα κι από την αρχή.

Ο Δήμος και η Περιφέρεια (αλλά και οι Νομαρχίες πριν λίγα χρόνια), είναι όλοι εγκληματίες με την αδιαφορία τους.

Ξέρω τι θα μου πείτε, «Δεν είχαμε λεφτά».

Αφήστε τα αυτά ρεεεεεεεεεεεε!!!!

Λίγη οργάνωση χρειάζονταν, και καλό προγραμματισμό.

Θυμάστε τι έγινε επί δημαρχίας Καλαφάτη με τα σαμαράκια στη Λάσση και τις λακκούβες στην Βύρωνος;

Έκλεισε και τους δυο δρόμους και έριξε πίσσα από πάνω μέχρι κάτω.

Οι δρόμοι τώρα, έτσι όπως έχουν καταντήσει (χειρότεροι όσο ποτέ) χρειάζονται μεγάλες αποφάσεις.

Έχετε τα κότσια;

Επούλωση για τις λακκούβες.

Ακόμα ο κόσμος γελάει Θόδωρε.

Στέλνει – στέλνει λεφτά ο Θόδωρος, αλλά……..

Τελευταία αποστολή ήταν 4.590.324,36€ για δομές Υγείας στα Ιόνια Νησιά.

Θλίψη σου προκαλεί πόσο εύκολα βγάζουν εκατομμύρια και στέλνουν.

Πού;

Για την Υγεία.

Έχω την εντύπωση ότι αρμόδιοι για κάτι τέτοιο είναι η 6η ΥΠΕ.

Κάνω λάθος;

Έχει τέτοια αρμοδιότητα η Περιφέρεια να επέμβει για την Υγεία;

Ίσως, φίλοι μου, να μην ξέρω καλά.

Ίσως!!!

Πάντως θέλεις δεν θέλεις….

Όλες αυτές οι παροχές από την περιφέρεια δεν πείθουν.

Είναι όλες προεκλογικές.

Κάτι που η …. Αριστερά δεν μας έχει συνηθίσει.

Αλλά…..

Το Μουσείο όμως ξεχάστηκε.

Άλλη μια «γκέλα» της Περιφέρειας και του Δήμου η μη λειτουργία του Μουσείου.

Τι έγινε το Μουσείο λοιπόν;

Ούτε ο νέος Προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων δεν μας ενημερώνει γι αυτή την υπόθεση.

Έτσι είναι οι Προϊστάμενοι, δεν μιλούν πολλοί.

Έχουν και κάτι «μαντρόσκυλα» δίπλα τους, άλλο πράγμα.

Έτσι δεν είναι Μάκη Μεταξά;

Ορέ Ανουσάκη, ωχ με συγχωρείτε, ορέ Δήμαρχε, έστειλες μια απάντηση για τις καταγγελίες για τα 2,2 εκατομ. που χάθηκαν.

Τον Πολλάκη γιατί τον μπερδεύεις;

Εσένα, τι σου έκανε ο Πολλάκης;

Έχουμε χάσει ρε γαμώτο κάθε μέτρο.

Για το γήπεδο που σου γράφουν δεν έστειλες απάντηση.

Περιμένεις Αλέξανδρε παραμονή εκλογών να το εγκαινιάσεις, ε;

Το άλλο το ξέρετε;

Έχει τόση σχέση με την πολιτική η Λαίδη Κράτσα ……. όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.

Τι εκλεπτυσμένο και αρχοντικό προεκλογικό αγώνα κάνει η Λαίδη μας.

Ιδιαίτερα στις απαντήσεις προς τους «εχθρούς», εξαντλεί όλα τα επιχειρήματα που διαθέτει η ΝΔ εις την Περιφέρειαν.

Αρχοντικιά γυναίκα, με στυλ και λόγο που σε συγκινεί.

Εμ, τόσα χρόνια εις τας Βρυξέλας, έχει δημιουργήσει τον δικό της αρχοντικό στυλ.

Α ρε Θόδωρε, τυχερός είσαι, έμπλεξες με δυο γυναίκες.

Και καλά, της Λαϊκής Συσπείρωσης η Αλεξ. Μπαλού δεν θα σε αφήσει σε χλωρό κλαρί.

Η Λαίδη;

Θόδωρε, προτείνω ένα ντιμπέιτ οι δυο σας.

Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.

«Δαγκωτό Μπαλού».

Την περασμένη βδομάδα η εκπομπή στην ΕΡΤ «Δεύτερη ματιά» έβγαλε τον Σπύρο Σπύρου.

Από μια συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό της Ζακύνθου.

«Αντάρτη» τον έλεγε….

Για ποιο θέμα δεν μπόρεσα να καταλάβω.

Περίπτωση κι αυτή….

Χάσαμε τον Αλεξάκη, stop.

Εκεί που έλεγα ότι ήταν συνεπής στην επικοινωνία του με τα ΜΜΕ.

Εξαφανίστηκε.

Μήπως διαπίστωσε ότι …. «δεν πάει»;

Με τον Ρωσέτο Λούζη, γνωριζόμαστε χρόνια.

Από τη μέρα που ήρθα στην Κεφαλονιά….

Η πρώτη μου γνωριμία όταν το ΕΘΚμε δέχθηκε και μου πρόσφερε την φιλία και την φιλοξενία, άγνωστος τότε σε πολλούς.

Ο Ρωσέτος, ήτανε κοντά μου σε καλές και κακές στιγμές της ζωής μου στην Κεφαλονιά.

Αλλά, ως φαίνεται ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι ασχολείται (θα ασχοληθεί) με την πολιτική.

Χρόνια τώρα, έχει ρίξει τις δυνάμεις του στον Πολιτισμό, στη Χορωδία, στο ΕΘΚ….

Αλλά, ως φαίνεται θέλει ν’ αλλάξει ρότα.

Εγώ του προτείνω να συνεχίσει στον Πολιτισμό.

Εφόσον όμως το έχει πάρει απόφαση ν’ ασχοληθεί με την πολιτική.

Τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Χιούμορ έκανα με τη φωτογραφία κι όσα έγραψα.

Η πολιτική τα έχει αυτά και θα πρέπει να μην ….στεναχωριέται.

Πρέπει να συνηθίσει.

Σήμερα το Ερασιτεχνικό Θέατρο δεν είναι στον κολοφώνα της δόξας του.

(Δεν είναι η ώρα να βρούμε τους λόγους, είναι πολλοί).

Δυο φωτογραφίες από ένα θεατρικό έργο που τόσο αγαπήσαμε όλοι «Τα Μονόπρακτα του Τσέχωφ» .

Οι φωτογραφίες αυτές έχουν την ιστορία τους.

Θέλαμε να βρούμε «περιβάλλον εποχής».

Έτσι, κάποιος δεν θυμάμαι, «έριξε» την ιδέα να πάμε στον Μαρίνο Κοσμετάτο να τον παρακαλέσουμε να μας επιτρέψει να βγάλουμε τις φωτογραφίες μέσα στο σπίτι του, το οποίο κυριολεκτικά σε «βάζει» σε μια άλλη εποχή μόλις μπαίνεις μέσα.

Κι έτσι έγινε.

Την περασμένη Τετάρτη επικράτησε μεγάλη ένταση στη συνεδρίαση του Δ.Σ. στη συζήτηση για τον Μύρτο.

Καλύπτονται (κάποιοι) πίσω από το Προεδρικό Διάταγμα.

Η αλήθεια είναι, ότι είναι μεγάλο βαρίδι.

Νυχτερίδες και αράχνες.

Συνάντησα κάποιον που ξέρει καλά την υπόθεση.

Μου είπε ότι ειπώθηκαν πολλά ψέματα για το θέμα αυτό.

Τον παρότρυνα να τα πούμε.

Αλλά, μου είπε, «άσε, που να μπλέκω τώρα»…..

Τόσα χρόνια δεν μπορούν να λύσου το πρόβλημα αυτό.

Δύσκολη υπόθεση.

Για μια παραλία που είναι μια από τις καλύτερες στον κόσμο.

Με το σπάσιμο του Δήμου, θα πέσει το βάρος στον Δήμο της Σάμης.

Ω, τους ψημένους τους λυπάμαι, εκεί να δείτε τι έχει να γίνει.

Να περάσετε καλά τις απόκριες.

Να διασκεδάσετε, αν μπορείτε.

Παλιά θυμάμαι γίνονται χοροί…

Στο Μεντιτερανέ, στην αίθουσα της Φιλαρμονικής, στην αίθουσα της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού.

Υπήρχε κέφι.

Σήμερα που έχουν αλλάξει όλα.

Άλλαξε και η διασκέδαση.

Να περάσετε καλά….

Θα τα πούμε την άλλη Τρίτη μετά την «Καθαρά Δευτέρα».

Γεια σας.

Η πολιτική προεκλογική αντιπαράθεση φουντώνει. Δυστυχώς τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η αντιπολίτευση δεν αφορούν πολιτικές και προγραμματικές θέσεις, ώστε να έχει όλα τα εφόδια ο πολίτης να επιλέξει τον κατά τη γνώμη του και τα συμφέροντά του καλύτερο. Ελπίδες να αλλάξει κάτι ως προς την πρόθεση δεν υπάρχουν. Και δεν υπάρχουν διότι κυρίως η Ν.Δ. που είναι η εναλλακτική λύση, δεν έχει σοβαρό, ελκυστικό και αξιόπιστο πρόγραμμα.

ΕΤΣΙ τα επιτελεία του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχοντας αβαντάζ στα τηλεοπτικά προγράμματα και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, θάβουν ό,τι δεν συμφέρει και αναδεικνύουν ό,τι μπορεί να πλήξει, έστω και με πρόσκαιρες εντυπώσεις την κυβέρνηση.

Διαβάστε αυτό το κείμενο, είναι πολύ ωραίο, ενδιαφέρει πολλούς.

Όσοι ανήκετε σε αυτές τις ηλικίες θα καταλάβετε… Το μυστήριο όσων γεννήθηκαν έως το 1985…

Όσοι ανήκετε σε αυτές τις ηλικίες θα καταλάβετε…

«H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε…

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή, περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να…μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.

Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.

Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».

Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..

Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.

Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.

Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει.

Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους».

Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.

Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.

Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.

Δεν είχαμε Playstation, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε..

Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.

Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!

Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη.

Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας « ; ) : D : P ».

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια!

Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί…»!

AirBnB Παντού

AirBnB Παντού

Ο… Ρήγκαν τους δείχνει τον δρόμο και στη Βενεζουέλα.

Νέος γύρος σφοδρής αντιπαράθεσης αναμένεται να ξεκινήσει στο Καράκας μετά την επιστροφή του Χουάν Γουαϊδό στη Βενεζουέλα και το προσκλητήριό του για μαζικές διαδηλώσεις. Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ επαναφέρουν το «Δόγμα Μονρόε» για να επιβάλουν αλλαγή κυβέρνησης.

Γειά σου ρε μάγκα!

Καθόλου δεν μας αρέσουν τα μνημόσυνα και τα «ο νεκρός δεδικαίωται»! Όμως, αν όχι για άλλους λόγους, πρέπει να πούμε ένα «γειά» στον Γιάννη Μπεχράκη, κι ας φαίνεται παρέξενο: χωρίς να κρατάμε ακριβή λογαριασμό είναι σίγουρο ότι έχουμε χρησιμοποιήσει φωτογραφίες του.

Δεν στεκόμαστε στις βραβεύσεις του – δεν μας αφορούν. Στεκόμαστε σ’ αυτό το κράμα καλώς εννούμενου ιδεαλισμού και αδρεναλίνης που καλλιεργεί κάποιος για τα κυτταρά του· αυτό το κράμα που στη συγκεκριμένη περίπτωση με μέσο μια φωτογραφική μηχανή επιδιώκει, το λέει (και το εννοεί) να μην υπάρχει κανείς που θα πει «δεν ήξερα». Σκοπός έντιμος – και δύσκολος.

Ο Μπεχράκης γεννήθηκε το 1960. Ανήκει άρα σ’ αυτή τη γενιά ανθρώπων που είδαν (ή έμαθαν ελάχιστα αργότερα) την δύναμη που είχαν οι αποκαλυπτικές φωτογραφίες απ’ τον αμερικανικό πόλεμο στο βιετνάμ – την δύναμη που είχαν να θεριέψουν (τεκμηριώνοντάς το) το αντιπολεμικό / αντιιμπεριαλιστικό κίνημα τόσο στις ηπα όσο και στην ευρώπη. Υπήρξε λοιπόν ένα έντιμο τέκνο μιας εποχής όπου το φωτογραφικό ντοκουμέντο στερούσε, πράγματι, όλα τα εθελόδουλα άλλοθι… Όλα τα «δεν ξέρω»…

Ο Μπεχράκης πέθανε προχτές. Πέθανε σε μια εντελώς άλλη εποχή. Πέθανε σε μια εποχή που ο θάνατος των Άλλων είναι τόσο της μόδας, τόσο πολύ οργανικό στοιχείο του πρωτοκοσμικού καννιβαλισμού και της απάθειας της μαζικής πρωτοκοσμικής μικροαστικής πλέμπας, ώστε δεν υπάρχει εδώ και καιρό καμία εικόνα εγκλήματος κατά των Άλλων που να προκαλεί ηθικές κρίσεις στον πρώτο κόσμο. Εκτός αν είναι κάποιο πουλί, κάποιο σκυλί – ή κάποιο μωρό, κι αυτό για λίγο. Ο Μπεχράκης έζησε σαν φωτο-κατάσκοπος αληθειών που κρύβονται, αλλά ήταν πια στην ώριμη κοινωνία του Θεάματος… Όπου τίποτα δεν λειτουργεί σαν πρόκληση στην ηθική και στην αξιοπρέπεια (αφού δεν υπάρχουν τέτοιες, κι αφού «έχουμε άλλες δουλειές»…)· όπου η συναίνεση και η εθελοδουλεία εξασφαλίζονται όχι μέσω της απόκρυψης αλλά μέσω του πληθωρισμού και της επίδειξης του θανάτου των Άλλων· όπου η ακηδία και ο κυνισμός θεωρούνται προσόντα· όπου οι εικόνες κατασκευάζονται μαζικά και όπου τα πάντα είναι εικονικά και ρηχά – σε βαθμό μαζικών αλλά αθόρυβων πνιγμών.

Ο Μπεχράκης πέθανε στα 58 του, από καρκίνο. Είχε αυτό που έμαθε απ’ τη γενιά του: μια ορισμένη γενναιότητα. Αλλά, αν πράγματι προσπάθησε κάτι, το προσπάθησε μάταια. Εν τω μεταξύ η γενιά του καλοβολεύτηκε σε δουλειές και πόστα. Και οι επόμενες στις virtual επιβεβαιώσεις…

Ξέρουμε πολύ καλά περί τίνος πρόκειται. Τι πάει να πει «εις μάτην»… Οπότε, χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα περισσότερο γι’ αυτόν εκτός από κάποιες φωτογραφίες του, μιλώντας την πνιγμένη φωνή της γενιάς του, ένα μόνο: άντε γεια ρε μάγκα, ακόμα κι αν εργάστηκες εις μάτην…

(φωτογραφίες by giannis behrakis: Πάνω, ένας πρόσφυγας απ’ τη συρία κρατάει αγκαλιά το κοριτσάκι του δίνοντάς του κουράγιο και στοργή, καθώς περπατάει μέσα στη βροχή προς την Ιδομένη – 10 Σεπτέμβρη 2015. Οι «δικοί μας» πατεράδες δεν περπατάνε στη βροχή κυνηγημένοι – ευτυχώς…. Οπότε δεν τους νοιάζει…

Κάτω, πρόσφυγες και μετανάστες, μέσα στη βροχή, παρακαλάνε μακεδόνες μπάτσους να τους αφήσουν να περάσουν τα σύνορα – πάλι 10 Σεπτέμβρη 2015. Ξανά ευτυχώς έχουμε ευρωπαϊκά διαβατήρια, και δεν χρειάζεται να παρακαλέσουμε μπάτσους… Οπότε δεν μας νοιάζει…

Τι είπες ρε μάγκα; Κανείς να μην μπορεί να πει «δεν ήξερα»; Μα οι άνθρωποι έχουν τις δουλειές τους, τις οικογένειές τους, τις έγνοιες τους και τις γιορτές τους! Σαν πιο πολύτιμο απ’ όλα έχουν πια αυτό: τον κυνισμό τους. Δεν πρόκειται να τον διαπραγματευτούν για τίποτα (και καμία γνώση) στον κόσμο!

Ελευθερώθηκαν απ’ το «δεν ξέρω»! Δεν επικαλούνται άγνοια. Αδιαφορία επικαλούνται! Φτηνό βερμπαλισμό σαν επίδειξη “ενδιαφέροντος” επικαλούνται! Το «δεν με νοιάζει» και το «ναι μωρέ»… Άλλοτε το λένε, άλλοτε το εννοούν, και άλλοτε το ψευτοκουκουλώνουν έτσι ή αλλιώς.

Άλλαξε από καιρό η φάση Μπεχράκη… Δεν υπάρχουν ούτε εικόνες ούτε λόγια να ανακατέψουν με τις κλωτσιές τους τα στομάχια. Τίποτα δεν προκαλεί εκείνη την βαθιά θυμωμένη σιωπή που φαντάστηκες. Φλυαρία για το τίποτα και σήκωμα των ώμων… Θωρακίστηκαν ξανά, και οι «αναίσθητοι» και οι «ευαίσθητοι». Αν όχι όλοι στα μέρη μας, η συντριπτική πλειονότητά τους – όπως κι αν το παίζουν… Απέκτησαν αυτές τις αλλοίθωρες αισθήσεις κι αυτόν τον αλλοίθωρο ψυχισμό που επιβεβαιώνει ότι η εποχή έγινε εντελώς σιχαμερή… Ο βούρκος εκείνων που όχι μόνο ξέρουν, αλλά έχουν και “άποψη” – σε ιδανικές συνθήκες ατμοσφαιρικής πίεσης και θερμοκρασίας…

Οπότε όλα απ’ την αρχή…)

Μια ζωή μαζί μας η Barbra Streisand που ήταν Νο 1 τον Φεβρουάριο του 1974 στην Αμερική με το The Way We Were..

Η ερμηνεία της Χέπμπορν στο τραγούδι “Moon River” βοήθησε τον συνθέτη Χένρυ Μανσίνι και τον στιχουργό Τζόνι Μέρκερ να κερδίσουν το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού.