Νίκος ΚοτζιάςΣήμερα οφείλουν όλοι να υποτάξουν το «εγώ» στο «εμείς του λαού και των αναγκών του». Να συμβάλουν όλες οι δυνάμεις που στήριξαν την κυβέρνηση του 2015-19, πολλές από εκείνες που αποχώρησαν το καλοκαίρι του 2015, οι δυνάμεις που αποτελούν το κίνημα των «Τεμπών» για «δικαιοσύνη και οξυγόνο», οι μεγάλες λαϊκές δυνάμεις της αλλαγής, στη δημιουργία ενός Μετώπου Αναγέννησης της χώρας. Μια συμμαχία διαφορετικών δυνάμεων, που διατηρούν την ταυτότητά τους, αν κάποιες θέλουν να ενωθούν δικαίωμα και επιλογή τους, και οι οποίες δυνάμεις υποτάσσουν τη διαφορά σε τρεις άμεσες επιλογές που έχουν ανάγκη η κοινωνία και ο τόπος: κοινή δράση, συμμετοχή σε έναν δημοκρατικό διάλογο οργανωμένο ως «φόρουμ αναγέννησης», κοινή παρουσία στη Βουλή και στήριξη από όσους είναι εκτός αυτού, μακριά από δεξιόστροφους ηγετίσκους, αγκαλιά με τον λαϊκό κόσμο, διατηρώντας ο καθένας και η καθεμία, άτομα και συλλογικότητες, τις ιδιαιτερότητες και την προσωπικότητά τους. Κοινή δράση, κοινή παρουσία, δημοκρατικός διάλογος ώστε όλες αυτές οι δυνάμεις να συμβάλουν στη σωτηρία της χώρας, στην αναγκαία κοινωνική και πολιτική αλλαγή, συνολικά στην αναγέννηση μιας πατρίδας που βρίσκεται ενώπιον τεράστιων προβλημάτων, κινδύνων και αδιεξόδων.
Στο μέτωπο οφείλουν να συμμετάσχουν όλα τα κόμματα, κινήσεις και κινήματα, κοινωνικές οργανώσεις και ξεχωριστές προσωπικότητες που έχουν συνείδηση των αναγκών της κοινωνίας και του επείγοντος χαρακτήρα ικανοποίησής τους μέσα από την κοινή τους δράση. Μπορεί και πρέπει να συγκροτηθεί παράλληλα ένα «Φόρουμ του Μετώπου», το οποίο να αναλάβει να διοργανώσει τον διάλογο ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις, ώστε να υπάρξει συλλογική επεξεργασία των στόχων της αναγέννησης της χώρας και λύσεων στα προβλήματα της κοινωνίας. Οι δυνάμεις του Μετώπου οφείλουν να συμπαραταχθούν εντός της Βουλής –κομματικές ομάδες και ανεξάρτητοι βουλευτές- σε μια κοινή κοινοβουλευτική ομάδα που θα αποτελέσει από τον επόμενο μήνα τη νέα αξιωματική αντιπολίτευση στη Βουλή και το πρόπλασμα της μορφής με την οποία θα κατέλθει στις επόμενες εκλογές το «Ψηφοδέλτιο της Αναγέννησης». Μέσα από αυτές τις τρεις επιλογές θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι κανείς δεν θα νιώσει ηττημένος ή μειωμένος αν δεν πραγματοποιηθούν κάποια ιδιαίτερα ατομικά του σχέδια.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από κόμματα που δεν επιθυμούν αυτή τη συστράτευση, ούτε από εκείνους που προσβλέπουν στην παραπέρα διάσπαση των προοδευτικών δυνάμεων και, πολύ λιγότερο, από εκείνους που δρουν με τρόπο που οδηγεί στη διάλυση και στην αποδιοργάνωση του υπάρχοντος. Οι προσωπικότητες της Αριστεράς και όλης της προοδευτικής παράταξης θα πρέπει να ενταχθούν και να δουλέψουν για την ανάπτυξη του Μετώπου. Δεν είναι αριστερό ήθος και στάση το να έχει κανείς κατά νου το πώς θα τακτοποιηθεί ο ίδιος ή η ίδια στις μελλοντικές εξελίξεις και το πώς θα διατηρήσει την όποια «θέση του/της». Τέτοιου είδους στάσεις δεν μπορούν να ενδιαφέρουν το κίνημα, μπορούν, όμως, να εξελιχθούν σε πρόβλημά του.
Νιώθω την ανάγκη να επισημάνω ακόμα ότι ποτέ η Αριστερά δεν είχε ως στοιχείο της πολιτικής της κουλτούρας την εξύβριση προσώπων, την άρνηση του έργου τους ή τη μείωση των ιδεών τους. Η προοδευτική δημοκρατική παράταξη και πολύ περισσότερο η Αριστερά τιμά το έργο και τις προωθητικές ιδέες και πρακτικές των ηγετών της σε όλα τα επίπεδα. Τους θεωρεί και τις αντιλαμβάνεται ως τον πλούτο της. Ο τρόπος που μιλάνε ορισμένοι για τον έναν ή τον άλλο ηγέτη ή παράγοντα που συντέλεσε στο έργο του 2015-19 από τις πιο διαφορετικές θέσεις δεν έχει να κάνει με τίποτα με την Αριστερά, αλλά πολλά, πάμπολλα με τον λικβινταρισμό, με άρρωστες αντιλήψεις για το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε, με αμορφωσιά και έλλειψη ιστορικής συνείδησης για το ποιοι είμαστε, πού πάμε, τι πρέπει να κάνουμε. Είναι δε δείγμα της μη κατανόησης ότι το πιο επείγον είναι η συγκρότηση ενός Μετώπου, μιας Συμμαχίας, μιας συμπόρευσης κοινής δράσης, που να οδηγήσει στην αναγέννηση, που να φέρει πάλι αισιοδοξία στον κόσμο της εργασίας και να του δώσει κίνητρα στράτευσης. Ενα Μέτωπο με ΗΘΟΣ και ΓΝΩΣΗ.
Το κίνημα Αναγέννησης δεν μπορεί να προσβλέπει απλά στην ήττα του Μητσοτάκη όπως κάνουν οι αστοί αντίπαλοί του. Ενα τέτοιο «φτωχό» σύνθημα μπορεί να το προβάλει, επίσης, τόσο η Ακροδεξιά, όσο και η εσωκομματική αντιπολίτευση της Ν.Δ. Δεν έχει κανένα νόημα να φύγει ο Μητσοτάκης και να παραμείνουν κυβερνήτες της χώρας εκείνοι οι ολιγάρχες που προκειμένου να μη χάσουν τα προνόμιά τους συναινούν στο να βουλιάξει η χώρα και να καταστραφεί η κοινωνία. Το ρεύμα της Αναγέννησης δεν μπορεί να στηρίζει πολιτικές και προσωπικές επιλογές που τα βρίσκουν με την ολιγαρχία και το σύστημα και σε μια τέτοια περίπτωση θα λειτουργήσουν σε τελευταία ανάλυση προς όφελός της. Πρόκειται για ένα ρεύμα που μπορεί να ανατρέψει όλες τις αλυσίδες της παρακμάζουσας χώρας που σαπίζουν πολλαπλούς αρμούς της κοινωνίας και υποβαθμίζουν διεθνώς τη χώρα.
ΥΓ.1: Ελπίζω να λογικευτούν οι δυνάμεις που συναποτέλεσαν την προοδευτική συμμαχία του 2015 και να συνδιοργανώσουν ένα συμπόσιο για τη διακυβέρνηση του 2015-19 όπως επίμονα τους πρότεινα, για να αξιολογήσουν παραγωγικά και κριτικά τις επιτυχίες, τα φιλολαϊκά μέτρα, τις πατριωτικές επιλογές, τις αδυναμίες και τις δυσκολίες εκείνης της κυβέρνησης ώστε να εξοπλιστεί το Μέτωπο με πλουσιότερα επιχειρήματα από τα σημερινά.
ΥΓ.2: Περιμένω να ειπωθούν, επιτέλους, αυτοκριτικές κουβέντες και αναλύσεις για τα λάθη της προοδευτικής παράταξης στην περίοδο 2019-2024 που αποδείχτηκε κατώτερη των απαιτήσεων της περιόδου και υποδεέστερη από το ίδιο το κυβερνητικό της έργο.
