Μια σπάνια φωτογραφία την δικής μου εποχής, όσα γράφω παρακάτω. Βρέθηκε ανάμεσα στις εκατοντάδες φωτο που έφερα από την Κοκκινιά όταν ήρθα στην Κεφαλονιά. Πρόκειται το εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στην Νίκαια (Κοκκινιά). Είναι ο επιτάφιος. Τι γίνονταν τότε με τις κροτίδες και τις ….σαίτες. Μας κυνηγούσαν να μας δείρουν. 

Μεγάλη Βδομάδα……

Πάντα το Πάσχα άρεσε στους «κοσμικούς».

Και στους άθεους και στους…αγνωστικιστές, αυτούς τους πιο κομψούς άθεους.

Όχι μόνο για το έθιμο, την ιεροτελεστία της άνοιξης, τα τροπάρια και την υμνογραφία που μπορεί να φέρει δάκρυα και στον πιο σκληρόπετσο υλιστή.

(Ω γλυκύ μου έαρ).

Μια άλλη του πλευρά στάθηκε νομίζω πιο σημαντική στο παρελθόν.

Πολλοί έβρισκαν ένα νόημα στη διάβαση από το πένθος της Μεγάλης Εβδομάδας στην Ανάσταση.

Η Ανάσταση, ως άλλο όνομα μιας Επανάστασης, μιας μεγάλης τομής που χωρίζει δύο βασίλεια, είναι εξάλλου ένα από τα αρχαία θεμέλια της ριζοσπαστικής φαντασίας.

Και, φυσικά, η ιδέα πως η Ιστορία είναι ένας τόπος βασάνων και οδυρμών,

………………μα, στο τέλος θα ανταμειφθούν οι δίκαιοι, ενώ θα αναστηθεί και το «σώμα του λαού», έκανε θραύση και στους λαϊκούς ανθρωπιστές και στους σοσιαλιστές των κλασικών εποχών.
Φυσικά, το Πάσχα είναι πάνω απ’ όλα ένα υφαντό από τις παιδικές μας μνήμες που αφυπνίζονται μέχρι το τέλος της ζωής του καθενός.

Φέρνει μαζί του τον μυστικισμό των κεριών που έκαιγαν και μας θάμπωναν τα μάτια στους μακρόσυρτους οικογενειακούς ή σχολικούς εκκλησιασμούς.

Πως μπορώ να ξεχάσω τα παιδικά μου χρόνια, όταν μεγάλωσα δίπλα σε μια εκκλησία……

…….το σπίτι μου δυο δρασκελιές…..

Έλεγα πρώτα καλημέρα στο παπά που βρίσκονταν στην πόρτα της εκκλησίας, παρά στους φίλους που με περίμεναν.

Παιδιά τότε, μας μάζευε ο δόλιος ο παπάς της ενορίας, μας έντυνε παπαδάκια, μας έδινε και τα εξαπτέρυγα και γελούσε η μισή εκκλησία με τα καμώματα μας και το χαβαλέ.

Σσσσσσσ, μας φώναζε ο παππούλης, ησυχία….

Αμ, εκείνο το κατηχητικό και τις απουσίες που έπαιρνε.

Δεν είναι εύκολο πράγμα να ζεις δίπλα σε μια εκκλησία, εκείνους τους καιρούς.

Ούτε trap ούτε rap…..

Έπειτα μεγαλώσαμε, μάθαμε την αλήθεια, μαζευτήκαμε, κάναμε τους λογαριασμούς μας με την θρησκεία και τον Χριστό……..

……………..μα ποτέ δεν μαθαίνεις την ….. πραγματική αλήθεια.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε σήμερα Μεγάλη Δευτέρα, η βδομάδα των παθών.

                                                                                      Ξεκίνησε και για τον Βουλευτή μας.

Μιας και αποφάσισε να μας παραχωρήσει (μέρες που είναι) συνέντευξη.

Τον ψημένο φιρί φιρί το πάει….

Θυμήθηκα και το παλιό τραγούδι….

Φιρί φιρί το πας κι άλλο δε θ’ αντέξω
φιρί φιρί το πας κι ας λες πως μ’ αγαπάς
φιρί φιρί το πας και θα σου τις βρέξω
στα νεύρα με χτυπάς φιρί φιρί το πας

Αλλά……

Στο μεταξύ την ίδια μέρα στις 8.00 μμ η οργάνωση της ΝΔ διοργανώνει συνέντευξη τύπου για να παρουσιάσει το ψηφοδέλτιο.

Φαίνεται ότι δεν συνεννοούνται μεταξύ τους.

Πότε θα προλάβουμε;

Πλήρης ανοργανωσιά.

Κάπως έτσι λοιπόν ο βουλευτής είδε και ….έπαθε και αποφάσισε να μιλήσει «πρόσωπο με πρόσωπο».

Τι να μας πει;

Για το Μουσείο;
Για τον Θολωτό Τάφο των Τζανάτων; (Χάνουμε το ΕΣΠΑ).
Για τα σχολεία;
Για τις κατοικίες στο Ληξούρι που σταμάτησε το γκρέμισμα;
Για το Μαντζαβινάτειο;
Για το Νοσοκομείο;
Για τις συσκέψεις σε διάφορα χωριά με το «θα» να είναι επικρατέστερο;
Για τα λεφτά που λέει ότι έρχονται στα δελτία τύπου αλλά ….λεφτά δεν βλέπουμε;
Για τον επαρχιακό δρόμο Αργοστόλι – Πόρος;
Για το δρόμο του Αεροδρομίου που θα καταλήγει στην Κρανιά;
Για το Λιμάνι στο Αργοστόλι;
Για το Γηροκομείο που υποσχέθηκε ότι θα «φέρει» προσωπικό;

Το ΚΚΕ έκανε ερώτηση στη Βουλή για το θέμα αυτό. Εδώ

Θα μου πείτε πολλά απ’ αυτά ίσως κι άλλα είναι αρμοδιότητα της Περιφέρειας ή των Δημοτικών Αρχών του τόπου.

Δεν έχει σημασία φίλοι μου.

Σε όλ’ αυτά τον πρώτο λόγο θα πρέπει να έχει ο Βουλευτής.

Θα είναι μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη μιας και είναι η πρώτη φορά.

Υπάρχει βέβαια και το άλλο θέμα με τα funds που έφτασε μέχρι τον Αθηναϊκό Τύπο.

Στριμώχτηκε ο Βουλευτής.

Έστειλε ένα δελτίο τύπου και αναφέρεται στις θετικές ειδήσεις από το Κυβερνητικό Έργο.

Από το έργο το δικό του να δούμε τι θα πει.

Είμαι γιομάτος περιέργεια να δω, πως θα αντιδράσει ο Παναγής με τον ευέλικτο τρόπο που αντιδρά ο Φαραντούρης στα τοπικά γεγονότα.

Ο Ναπολέων Μαραβέγιας προς το παρόν καμία αντίδραση…..

Ούτε ένα δελτίο τύπου, ρε παιδιά.

Η Βικτώρια, μας αποχαιρέτησε.

Μετά το κάζο με τον Σόϊμπλε…..

Και το κατσικάκι αγκαλιά, άραγε τι εννοούσε μ’ αυτή την ενέργεια…;

(Ξέρουμε – ξέρουμε – ξέρουμε)….

Απομακρύνθηκε …….οικειοθελώς.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τη θέση της ανέλαβε η Σμαράγδα Σαρδελή από την Ιθάκη…..

Η οποία έβγαλε ανακοίνωση αλλά δεν μας την έστειλε.

Αρχίσαμε άσχημα.

Οι μόνοι που «κινούνται» είναι το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ.

Οι οποίοι και μας ενημερώνουν.

Την Τετάρτη που μας πέρασε πραγματοποιήθηκε άσκηση ετοιμότητας στο Νοσοκομείο.

Όχι πολλά πράγματα….

Καλά πήγε….

Καλά όμως δεν πήγα εγώ.

Έγραψα ότι ο Διοικητής του Νοσοκομείου δεν παραβρέθηκε….

Κι ο Διοικητής του Νοσοκομείου ήταν……. δίπλα μου.

Χίλια συγνώμη στον Διοικητή κ. Μαρτίνη, αφού έκανε τον κόπο και με πήρε τηλέφωνο.

Χίλια συγνώμη και σε σας.

Δεν ξέρω φίλοι μου, λέτε ν’ άρχισε το …… «μπιτσιλίρισμα»;

Να με προσέχετε.

Την Πέμπτη, είχαμε την τύχη να ακούσουμε μια Χορωδία από την Αυστρία.

Στο Θέατρο «Μεικτή Χορωδία Cantomania» διεύθυνση Χορωδίας και πιάνο Ingrid Czaika και την Χορωδία και Μαντολινάτα Λειβαθούς, διεύθυνση Βασίλης Καλογηράς.

Επίσης σε φιλική συμμετοχή εμφανίστηκε και η Σταυρούλα Πολλάτου και ο Γεράσιμος Γεωργόπουλος στο πιάνο.

Ωραία ήταν.

Μόνο που μας έσπασαν τα νεύρα οι διοργανωτές………….

Ξεκίνησε με μεγάλη καθυστέρηση.

Είναι κι αυτό ένα σπάνιο ψυχολογικό φαινόμενο.

Την Παρασκευή η Φιλαρμονική Σχολή Κεφαλληνίας είχε συναυλία.

Δεν μπόρεσα να πάω.

Να και η έκπληξη….

Το Ερασιτεχνικό Θέατρο ετοιμάζει παράσταση στον Κέφαλο στις 22,23,και 24 Απρίλη.

«Τα τελευταία Φεγγάρια» του Furio Bordon.

Αυτή η είδηση με γεμίζει με πολύ χαρά…..

Ερασιτεχνικό Θέατρο….

Μια ολόκληρη ζωή.

Δύσκολες ώρες περνάμε φίλοι μου.

Να θυμίσω ότι σαν σήμερα πριν 1 χρόνο, όλοι τους πλην ΚΚΕ, έκατσαν «σούζα» στη βουλή στην ομιλία του Ζελένσκι, ενώ όλοι μαζί χειροκροτούσαν τους φασίστες των Αζόφ……

Με αφορμή την υπόθεση με το κόμμα του ναζί Κασιδιάρη, η κυβέρνηση και διάφορα άλλα παπαγαλάκια χύνουν κροκοδείλια δάκρυα…..

Τι θυμάμαι τώρα.

Εφηβική βία: Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη….

Αληθεύει ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έρθει στην Κεφαλονιά την Μεγάλη Πέμπτη;

Πω πω φουρτούνες.

Ανεβασμένες είναι και φέτος οι τιμές για τα είδη που αποτελούν τα βασικά ψώνια ενόψει της Μεγάλης Εβδομάδας και βέβαια του Πάσχα…..

Σε σχέση με πέρυσι, που βέβαια είχαν φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ των τελευταίων χρόνων..

Η ακρίβεια φίλοι μου έχει γονατίσει τα νοικοκυριά.

Όπου να πας, σε όποιο μαγαζί ή σούπερ μάρκετ….

Κυριολεκτικά γουρλώνεις τα μάτια βλέποντας τις τιμές.

Κανένας δεν μιλάει.

Τόσο περισσότερο εμείς ο λαός όπως λέει το ΚΚΕ.

«Ο λαός σώζει τον λαό».

Δυστυχώς το σύνθημα αυτό φαίνεται ότι δεν…..πιάνει.

Ποιος λαός;;;;;;

Υπάρχουν δυο και τρεις και τέσσερα «μάτια» που βλέπουν τον λαό.

Ο καθείς όπως γουστάρει.

Κάτι άλλο χρειάζεται, κάτι άλλο, όλ’ αυτά δεν πιάνουν πλέον.

Κάτι άλλο να βρούμε στην εποχή της ψηφιακής μετάβασης και των δεδομένων.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι όχι ο Πολάκης και ο Παππάς,
όχι οι ακαταδίωκτες επιτροπές και το τσουνάμι της διαφθοράς,
όχι ο Άδωνης και το καλάθι των νονών,
όχι ο Βορίδης με τις υποσχέσεις για «ποτέ ξανά Αριστερά»,
…….αλλά η ίδια η Αριστερά.

Το αριστερόμετρο, που ήδη κάνει θραύση εκεί έξω.

Καλή Μεγάλη Βδομάδα.

Καλή Ανάσταση, μ’ όλες τις ερμηνείες της….

Πριν κλείσουμε ένα όμορφο video Λίμνη Άβυθος Κεφαλλονιας – Quincas Moreira: Eίναι βραβευμένος συνθέτης, παραγωγός, πολυοργανίστας, ηχολήπτης και μηχανικός ήχου με πάνω από δύο δεκαετίες εμπειρία. Γεννημένος στη Βραζιλία, ο Quincas έλαβε την επίσημη μουσική του εκπαίδευση στις ΗΠΑ, έχοντας σπουδάσει Studio Music και Jazz στο Πανεπιστήμιο του Μαϊάμι και Σύγχρονο Αυτοσχεδιασμό στο New England Conservatory of Music στη Βοστώνη.

 

Παρακολουθείστε ένα video με τον Luis Armstrong When The Saints Go Marching In μετάφραση “Όταν οι Άγιοι μπαίνουν μέσα” (μέσα είμαστε).

Κλίνουμε με τον Γιάννη Πουλόπουλο