Απαιτούμε από το κράτος να παρέμβει άμεσα έτσι ώστε τα παιδιά του «Χαμόγελου» να μην απομακρυνθούν από το σχολικό και κοινωνικό τους περιβάλλον. Με ευθύνη των κρατικών δομών αλλά και των υπηρεσιών που ανήκουν στην Περιφέρεια και τους Δήμους, να δοθεί λύση στη φιλοξενία τους και στη συνέχιση της ζωής τους. Την ώρα που δημόσια κτίρια ρημάζουν παιδικές ψυχές βρίσκονται χωρίς στέγη ή μεγαλώνουν σε ακατάλληλους χώρους και εξαρτώνται από προγράμματα, φιλευσπλαχνία ή «χορηγίες».

Αγνή, κραυγή αγωνίας της κερκυραϊκής κοινωνίας για την προστασία των παιδιών με αφορμή το κλείσιμο της δομής “Χαμόγελο του Παιδιού”. Περίσσια πολιτική υποκρισία των υπεύθυνων πολιτικών παραγόντων, κυβέρνησης και τοπικής Διοίκησης.

Τα παιδιά, είναι τα μεγαλύτερα θύματα μιας πολιτικής που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις, που εντείνει τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση και τους αποκλεισμούς, που με την εξαθλίωση καταστρέφει το παρόν και το μέλλον σε όλο και περισσότερες οικογένειες.

Οι ελάχιστες κρατικές δομές παιδικής προστασίας συρρικνώνονται, μαστίζονται διαχρονικά από την έλλειψη χρηματοδότησης, την υποστελέχωση και την απουσία υποδομών.

Η πολιτική του «κόστους-οφέλους», αποψιλώνει τις ήδη αποδεκατισμένες δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες, αναθέτει την φροντίδα του παιδιού σε ιδιώτες και μετατρέπει το «παιδί» σε εμπόρευμα.

Τα παιδιά που ζουν στο “Χαμόγελο του παιδιού” στους Μαγουλάδες Κέρκυρας, γίνονται τα νέα θύματα με την επίκληση της πρόσφατης νομοθεσίας της Κυβέρνησης.

Αποτελούν πρόκληση οι διακηρύξεις της κυβέρνησης για την παιδική προστασία, με το κλείσιμο κρατικών δομών στο όνομα της περιβόητης «αποϊδρυματοποίησης», όπου το κράτος εγκαταλείπει και κακοποιεί χιλιάδες απροστάτευτα παιδιά, αφήνοντάς τα στο έλεός τους, «εξορθολογίζοντας το κόστος» για την προστασία τους.

Η εν λόγω νέα ΚΥΑ της Κυβέρνησης, περιορίζεται κυρίως στις προδιαγραφές λειτουργίας των αντίστοιχων δομών και εντάσσεται σε μια πολιτική που παραδίδει περαιτέρω την παιδική προστασία στα χέρια των ΜΚΟ, των ιδιωτών, των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, χωρίς ουσιαστικό κρατικό έλεγχο.

Οι εξελίξεις ενισχύουν εύλογες ανησυχίες για τις βαθύτερες στοχεύσεις που υπηρετούνται:

• Η λειτουργία των κέντρων που έχουν σχέση με το παιδί είναι μόνο θέμα προδιαγραφών των εγκαταστάσεων -που και αυτές δε θα ισχύσουν στην πράξη- και όχι πρώτα απ’ όλα κάποιων συγκεκριμένων σύγχρονων επιστημονικών παιδαγωγικών προγραμμάτων;
• Αφού η όποια κρατική ευθύνη περιορίζεται σε μέτρα όπως η «αυστηροποίηση των όρων λειτουργίας», ποιοι είναι έτοιμοι να «αρπάξουν» ευκαιρίες για νέες επενδύσεις, με το κράτος να παίζει τον ρόλο του «τροχονόμου» τέτοιων σχεδιασμών;
• Γιατί οδηγείται σε κλείσιμο, γιορτινές μέρες, η δομή «Χαμόγελο του παιδιού “ στους Μαγουλάδες Κέρκυρας, ενώ η ΚΥΑ έχει ορίζοντα την Άνοιξη του 2023 και ενώ οι συλλογικοί φορείς του χώρου, βρίσκονται σε αγωνιστικές διεκδικήσεις;
• Που είναι οι προσπάθειες, οι διεκδικήσεις, οι αγώνες όλων των αρμόδιων κρατικών θεσμών της Τοπικής Διοίκησης, ενάντια σε μια διαχρονικά κακοποιητική πολιτική σε βάρος των απροστάτευτων παιδιών;
• Από πού και ως πού, πλάσματα που δεν μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, που δεν μπορούν να ξέρουν τα δικαιώματά τους, να αφήνονται στα χέρια των ιδιωτών;
• Πώς η κυβέρνηση, ενώ δεν έχει λεφτά για τις δημόσιες υπηρεσίες, χρηματοδοτεί αδρά τις διάφορες ΜΚΟ;
• Θα πληρώσουν παιδιά, εγκαταλελειμμένα, τραυματισμένα, «ανίσχυρα», την δυσωδία της πολιτικής των “υπεράνω πάσης υποψίας, Ευρωπαϊκών θεσμών» και του «φύλλου συκής της κάθαρσης»;

Η απάντηση βρίσκεται στις διεκδικήσεις για:

• επαρκείς σε αριθμό κρατικές δομές παιδικής προστασίας, όπου τα παιδιά θα εντάσσονται ανάλογα με το φύλο και την ηλικία τους, πλήρως εξοπλισμένες,
• μόνιμο προσωπικό, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με πλήρη δικαιώματα, ώστε να μπορεί απρόσκοπτα να φροντίζει για την υγιή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών, να ενθαρρύνει την κοινωνικοποίηση και τη συμμετοχή σε δραστηριότητες
• Καμιά εμπλοκή των ΜΚΟ, των επιχειρηματιών, στο ευαίσθητο ζήτημα της παιδικής προστασίας, κατάργηση κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας και δράσης σ’ αυτόν τον τομέα.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ «ΠΑΙΔΙΟΥ» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΤΟ.