Τα μεγάλα κράτη έγιναν μεγάλα όταν οι πολίτες είχαν εμπιστοσύνη στους θεσμούς τους και “έσκυβαν το κεφάλι” για την από κοινού υποστήριξη και προώθησή τους.
Τρανταχτό το παράδειγμα της Αγγλίας στης οποίας το βασιλικό οίκο έχουν στρογγυλοκαθίσει ως βασιλιάδες άνθρωποι αμφίβολης αξίας και περιορισμένων ικανοτήτων… οι Άγγλοι όμως ανέκαθεν ήταν πιστοί στο στέμμα τους – όπως και το στέμμα τους ήταν πιστό ακόμη και στους πιο ανίκανους πρωθυπουργούς τους – και έβαζαν πλάτη να ξεπεραστούν οι δυσκολίες του κράτους τους. Ακόμη και όταν η Θάτσερ εκτόξευσε την ανεργία στα ύψη για να εφαρμόσει εθελοντικά ένα είδος μνημονίου στη χώρα της με τρομακτικές περικοπές, οι πολίτες είπαν “keep calm and carry on”…
Το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επιλέγει ξένο πανεπιστήμιο για τη μόρφωση του παιδιού του, αποδεικνύει ότι εδώ στην Ελλάδα κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη στους ελληνικούς θεσμούς… ούτε η ίδια η κυβέρνηση! Πόσο πιο κάτω μπορεί να κατρακυλήσει μία χώρα;
Δεν μπορεί να δυναμώσει όμως η πατρίδα μας αν δεν υπάρχει συλλογική πίστη και έμπρακτη υποστήριξη στους θεσμούς. Οι Αξιωματούχοι οφείλουν να δίνουν το παράδειγμα, και όχι να επιδεικνύουν τον πλούτο τους επιλέγοντας τα πιο ακριβά κολλέγια του εξωτερικού για τα παιδιά τους.
Αναζητείται μία κυβέρνηση, ή ένα πολιτικό σύστημα αν θέλετε, που θα εμπνεύσει στους πολίτες την πίστη και την εμπιστοσύνη στο ελληνικό κράτος. Για όσο αυτή η σχέση δε θα αποκαθίσταται, τίποτα πραγματικά μεγάλο δε θα μπορεί να προκύψει…

Διαβάστε όλο του άρθρο του kefaloniastatus.gr/   Εδώ