Το παρελθόν μας το γνωρίζουμε, το κουβαλάμε μαζί μας, τρέχει από πίσω μας. Καλό ή κακό παρελθόν, γίνεται κάποια στιγμή  ταμείο, όταν φτάσεις πια σε μια ηλικία και απολαμβάνεις τον καφέ σου, την σύνταξη να τρέχει, (αν δεν στην κόψουν κι αυτή), και όλα ξαφνικά, ή μεθοδευμένα επανέρχονται  στο μυαλό σου και αναγκαστικά κάνεις  «ταμείο»,  όπως λένε.

Το παρελθόν μας δεν πρέπει να το δαιμονοποιούμε, ούτε να δαιμονοποιείται από άλλους, αυτά μπορέσαμε να κάνουμε τότε, έτσι νόμιζαν ότι μπορούσαν να γίνουν τα πράγματα τότε οι πολιτικοί της εποχής εκείνης, τέτοιες ήταν οι πολιτικές συγκυρίες. Με ένα ΠΑΣΟΚ που έλυνε κι έδενε, μια Δεξιά που καθημερινά έδειχνε το πρόσωπο της. Φυσικό ήταν να γίνουν και λάθη και επιτυχίες και όλα όσα «κρύβει» μια πολιτική  καριέρα, μια παρουσία στα κοινά.

Η περίπτωση του Μάκη Φόρτε να θέλει να αποφύγει το παρελθόν του, είναι μια από τις λίγες περιπτώσεις που μου έχουν συμβεί. Δεν φαίνεται όμως κάτι τέτοιο, πιστεύω ότι ο Μάκης είναι υπερήφανος για το παρελθόν του, και ασφαλώς το υπερασπίζεται με όλη τη δύναμη του.

Μια καινούργια αρχή θέλει να κάνει ο Μάκης, φαίνεται ότι κάτι τον ενοχλεί όταν του κάνουν κριτική, και τα βάζει με όλους. Τα κείμενα που δίνονται στη δημοσιότητα και αναφέρονται σε αυτόν, ούτε υβριστικά είναι, ούτε επιτίθονται προσωπικά προς τον Μάκη Φόρτε, πολιτικά κείμενα είναι, που μπορεί να είναι «τσουχτερά», αλλά αυτό είναι η πολιτική, η αντιπαράθεση με επιχειρήματα , πολιτικά επιχειρήματα.

Δεν μπόρεσα ποτέ  να ψυχολογήσω τον Μάκη Φόρτε, όσο κι αν έκανα προσπάθεια. Θα το έχετε αντιληφθεί όλοι ότι σε τέτοιες μέρες δεν ασχολούμαι μαζί του, όχι γιατί δεν θέλω αλλά γιατί δεν μπορώ, ψυχολογικά με έχει επηρεάσει τόσο αρνητικά που θέλω κυριολεκτικά να μην σκέφτομαι τη περίπτωση που θα γράψω κάτι και θα πρέπει να μου απαντήσει.

Αλλά, αυτή δεν είναι η πολιτική, αυτή δεν είναι η δημοσιογραφία; Ένα συνεχές παιχνίδι αμφίδρομο του δημοσιογράφου προς τον πολιτικό, ή οποιονδήποτε άλλον. Να γράφεις μέσα στα πλαίσια που αρμόζει στη δημοσιογραφία και να παίρνεις την κατάλληλη απάντηση, χωρίς αφορισμούς, χωρίς ….πάθος.

Άλλη μια φορά ο Μάκης Φόρτες  έβαλε κάποια ΜΜΕ στο ίδιο τσουβάλι. Δεν κάνει καλά, δεν σκέπτεται σωστά. Τι υπάρχει στην επιστολή του ανύπαρκτου όπως λέει Γιώργου Μενεγάτου, τι ήταν αυτό που θα με έκανε να μην την δημοσιεύσω. Ας μου πει κάποιος που έκανα το ….λάθος;

Έχω πρόβλημα φίλοι μου, ειλικρινά σας λέω, (δεν θα έπρεπε, αλλά πρέπει να τελειώνει αυτή η περίπτωση), με τον Μάκη Φόρτε, πώς να τον χειριστώ, πολιτικά και προσωπικά. Με τον Μάκη Φόρτε γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, πολλά. Έχουμε συγκρουστεί έχουμε όμως συνεργαστεί πολλές φορές ιδιαίτερα για τον πολιτισμό.  Σας μιλώ με ειλικρίνεια, σ’ αυτή την φάση που περνάει, με πιάνει σύγκρυο όταν με παίρνει τηλέφωνο. Στην τελευταία σύγκρουση μας, με αποκάλεσε ….χαφιέ, για κάτι που έγραψα.

Συνιστώ στον Μάκη Φόρτε να ηρεμήσει, και ας αφήσει να γράφουν. Αν αισθάνεται γερός και δυνατός, δεν θα πρέπει να τον φοβίζει τίποτα, ούτε επώνυμες …..μαιμού επιστολές ούτε οι πραγματικές επώνυμες επιστολές.

Μάκη ηρέμησε και προχώρα.

Σπύρος Αλεβιζόπουλος