“Τέχνη σημαίνει έρωτας. Κι ο έρωτας είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Έρωτας σημαίνει ν’ αγαπήσεις παράφορα τον στραπατσαρισμένο εαυτό σου, γιατί μονάχα έτσι θ’ αγαπήσεις και τον δίπλα σου. Και έρωτας είναι η επιθυμία. Επιθυμία για ζωή, για τραγούδια, για σένα και για όλους. Και είναι η επιθυμία τέχνη επαναστατική με την αλήθεια του όρου, γιατί δε σηκώνει «επιτρέπεται» και «απαγορεύεται». Για μένα δεν υπάρχει μεγαλύτερο έργο τέχνης απ’ τον άνθρωπο, που περπατάει ολομόναχος μέσα στο χρόνο με οδυνηρές συγκρούσεις μέσα του. Μου μοιάζει ο άνθρωπος μ’ έναν ήλιο, που καίγεται από μόνος του. Κι η Τέχνη, σαν άρρωστος και γιατρός μαζί”.  Αυτά λέει (έλεγε) η Κατερίνα Γώγου που εντυπωσίασε πολλούς με την ποίηση της, επηρεασμένη από τις ουσίες που έπινε. Κρίμα. Την γνωρίσαμε από τον Ελληνικό  Κινηματογράφο. Κάποτε την γνώρισα κι εγώ όταν επισκέφθηκα έναν γιατρό στην Αθήνα  (ήμουν Ιατρικός Επισκέπτης) ήταν μέσα στο Ιατρείο.  Της είπε ο  γιατρός “πάλι δεν πάει καλά η ταινία”.  Συμμετέχοντας στη συζήτηση είπα: “Δεν πάει καλά το βαρύ πεπόνι”; με αγριοκοίταξε, δεν είπα τίποτα άλλο κι έφυγα. Κρίμα, γιατί είχε μεγάλες δυνατότητες τότε μαζί με τον Μίμη Χρυσομάλλη.   Αυτά!!