Στο Νάπιερ την ώρα που θα ξεκινούσε  η κατάθεση στεφάνων εμφανίστηκε ο κ. Διον. Αρβανιτάκης δείχνοντας το περιοδικό στους Ιταλούς και εξιστορώντας όλη την ιστορία με τους ιταλούς ποδοσφαιριστές. Ασφαλώς   δεν έχασα την ευκαιρία και του πήρα κάποιες δηλώσεις. Κατόπιν ο κ. Αρβανιτάκης μου έδωσε το περιοδικό το οποίο δημοσιεύει το παρακάτω κείμενο.

Θα μου πείτε, γιατί οι κεφαλονίτες έπαιζαν ποδόσφαιρο με τους ιταλούς κατακτητές, εκτός αν τους απειλούσαν με φυλάκιση. Κάτι το οποίο δεν μπόρεσα να διευκρινίσω.

Διαβάστε το παρακάτω κείμενο.

Φυσικό ήταν στην Ιταλική Κατοχή η Μεραρχία «Acqui» να διαθέτει μια αξιόλογη ποδοσφαιρική ομάδα, εκτός των ομάδων των «σωμάτων» της. Μην ξεχνάμε ότι το ιταλικό ποδόσφαιρο τότε μεσουρανούσε.

Λόγω βέβαια της κατ΄λαστασης οι αγώνες δεν ήταν συχνοί. Η τότε εφημερίδα «ΝΕΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ» (NOVA CEFALONIA)  αναφέρει.

–          19 Ιουλίου Τελονοφύλακες – Ναυτικό 4-2

–          9 Αυγούστου 1941 Μελανοχυτώνες – Τελονοφύλακες 1-2

–          4 Σεπτεμβρίου 1944 17^ο Συντ. Πεζικού – Ναυτικό 0-0

Και τους τρεις αυτούς αγώνες παρακολούθησαν ο Συνταγματάρχης Salvo Salvoni, αρχηγός του Γραφείου Αστικών Υποθέσεων, αξιωματικοί και πλήθος ανδρών των αγωνιζομένων σωμάτων.

Οι Ιταλοί γνωρίζοντας και το τοπικό μας ποδόσφαιρο, προκάλεσαν την ομάδα μας σε φιλικό παιχνίδι που έγινε τον Μάρτιο  του 1942, με αποτέλεσμα 5-2 υπέρ των Ιταλών. Τα τέρματα τα δικά μας πέτυχαν ο Γεράσιμος Ραζής (Γεράκιας) και ο Διονύσης Πετράτος  (Μπαμπίνος).

Η Ιταλική ομάδα από μαρτυρίες παλαιμάχων μας ήταν εξαιρετική, ανωτέρας κλάσεως.

Ο Ντίνος Δραγώνας θυμάται τον ιταλό μέσα Αριστερά (το όνομά του με κάποια επιφύλαξη ήταν Mario Buttignon, του Ναυτικού) και φημολογείτο ότι ήταν διεθνής.

Επίσης ο παλαίμαχος Παναγής Παυλάτος διηγείτο: «Τον φούρνο του πατέρα μου τον είχαν επιτάξει οι ιταλοί και ο επικεφαλής των φουρναρέων τους, υπαξιωματικός Ravavia Vito, γνωρίζοντας ότι παίζω ποδόσφαιρο, μου είπε ότι στην «Acqui» έπαιζαν τρεις διεθνείς. Δεν κράτησα ονόματα ούτε ξέρω τελικά τι απέγιναν».

Εγώ γνωρίζω μετά θετικότητας ότι έπαιζαν ο Ανθυπολοχαγός Angelo Longoni που διεσώθη (ο Alfio Caruzo  στο βιβλίο του σελ. 51 γράφει ότι έπαιζε στην Α κατηγορία στην ιταλία) και ο Rafi Alido , από φωτογραφία του με την ομάδα της Genova (άγνωστη η τύχη του). Ο Ιταλός φίλος μου ιστορικός Gianfranco Janni  μου δίνει την πληροφορία, ότι έπαιζαν επίσης οι Vittorio Micheloni , Isodoro Pamploni, Luigi Cambi και Gino Capovilla. Και οι τέσσερις διεσώθηκαν. Επίσης και ο Vacarino Giuzepe 24/9/43 ο οποίος εκτελέσθηκε.

Με την ομάδα μας έπαιζαν οι, Χριστόφορος Βουτσινάς ή Χρήστος Βουνάς (τερματοφύλακας) Παναγής Παυλάτος (Τραπεζικός ). Διον. Σταμένης (Τσοτσόμης), Σπύρος Αποστολάτος (Αντζουλέτος), Βενιζέλος Κληρονόμος, Ντίνος Δραγώνας, Γερ. Ραζής (Γεράκιας), Διονύσιος Πετράτος (Μπαμπίνος), Αθαν. Βαρδαραμάτος (Γανιός), Αλέκος Βανδώρος (Ταχυδρομικός), Κώστας Μεσσάρης, Στάθης Στεριώτης (Ταχυδρομικός), Γιώργος Βεντουράτος (ΟΤΕ).

Τη φωτογραφία της «Acqui» μου παραχώρησε η κυρία Περότα Κλοτίδη, πρόεδρος του Ελληνοιταλικού Συλλόγου «Mediterraneo»

Πρώτος αριστερά είναι ο Επιλοχίας Ferdinando Insolvibille που διεσώθη.

Διονύσης Αρβανιτάκης

Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Kefalonitis

Ακούστε τι μας είπε ο κ. Αρβανιτάκης: ΔΙΟΝ. ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗΣ