Η Πολιτιστική Λέσχη, στην οποία συμμετέχουν η ΕΛΜΕ-ΚΙ και το Εργατικό Κέντρο Κ.Ι. ξεκινά και φέτος  τις  προβολές ταινιών, στο Εργατικό Κέντρο.

Ως ημέρα προβολής παραμένει η Πέμπτη με ώρα έναρξης 8.45μ.μ. Είσοδος ελεύθερη. 

Στους χαλεπούς και σύνθετους καιρούς που ζούμε ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη. Δεν είναι εμπόρευμα , είναι δικαίωμα. Και για τη φετινή χρονιά επιλέξαμε έργα , που άσχετα με το πότε δημιουργήθηκαν , είναι πάντα επίκαιρα γιατί μιλούν για όσα βιώνουμε καθημερινά. Έργα που δίνουν γνώση, έμπνευση, κουράγιο , ελπίδα στόχο.

Έργα που δημιουργούν ερεθίσματα για σκέψη , διάβασμα , αναζήτηση δημιουργία. Έργα που ψυχαγωγούν .

Λίγα λόγια για την ταινία:  

Η πιο «δημοφιλής» αντιπολεμική ταινία όλων των εποχών, αποτελεί μια καυστική καταδίκη του φασισμού όχι μέσα από μια «ψυχρή», κοινωνιολογική προσέγγιση αλλά μέσα από την ανάδειξη παρείσφρησης της φασιστικής νοοτροπίας στην καθημερινότητα του μικροαστού, μέσα από τον εύκολο συναισθηματισμό.

Πρόκειται για ένα αριστουργηματικού ντοκιμαντέρ του μεγάλου Σοβιετικού σκηνοθέτη, θεωρητικού και δασκάλου του σινεμά, Μιχαήλ Ρομμ «Ο αληθινός φασισμός» (σ.σ. «Συνηθισμένος φασισμός» ο πρωτότυπος τίτλος).

Η ταινία βασίζεται σε αρχειακό υλικό από απόρρητα αρχεία των ναζί, του υπουργείου προπαγάνδας τους, ακόμη και ερασιτεχνικές λήψεις των Ες Ες. Δεν πρόκειται όμως μόνο για το αποτέλεσμα ενός, έστω εκπληκτικού, μοντάζ.

Πρόκειται για μια αποδόμηση και «ανατομία» του φασισμού, πρωτοποριακή σε πολλά σημεία της ακόμη και σήμερα. Και παραμένει ίσως πιο επίκαιρη σήμερα από το 1965, οπότε προβλήθηκε για πρώτη φορά αφού τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η αστική τάξη έχει εξαπολύσει μία ολοκληρωτική επίθεση στην Ιστορία.  Όχι μόνο μέσω της διαστρέβλωσης, αλλά και του πλήρους ξαναγραψίματος, με στόχο να ξεριζώσει από τη μνήμη των λαών την αλήθεια για το ποιος ήταν ο στόχος του ναζισμού και ποιος ήταν ο νεκροθάφτης του.

Ο Ρομ μιλά για την ταινία……………….

Γιατί όμως, ξεκίνησα αυτή τη δουλειά;

Κάπως βρέθηκα σε μια παρέα σχετικά νέων ανθρώπων. Ο μεγαλύτερος ήταν 31 ετών και ο μικρότερος είκοσι τρία. Η κουβέντα έφτασε στο φασισμό επειδή στην τηλεόραση έδειχνε διεθνή χρονικά και μεταξύ άλλων μερικά πλάνα με σύγχρονους φασίστες, ή στην Αργεντινή, ή κάποιους Δυτικογερμανούς ρεβανσιστές,

ακριβώς τώρα δεν θυμάμαι. Και φάνηκε ότι η νεολαία που γεννήθηκε ακριβώς στον πόλεμο ή λίγο πριν την έναρξή του, δεν έχει ιδέα για το τι είναι φασισμός