Το παρακάτω άρθρο αφορά το ερώτημα  που συζήτησαν 185 βουλευτές απ’ όλα τα κόμματα και συναίνεσαν, με αξιοθαύμαστο τρόπο, ότι δεν πρέπει να προχωρήσει η ρύθμιση που καθιστά προαιρετική την εγγραφή στα Επιμελητήρια. Γιατί; Είναι, λέει, προς το σύμφέρον του επιχειρηματία…Δεν συμφωνούμε, αλλά εν πάση περιπτώσει, το δικό μας Επιμελητήριο εδώ την Κεφαλονιά πολλοί επιχειρηματίες αναρωτιούνται σε τι χρησιμεύει και πρέπει να πληρώνουμε υποχρεωτικά συνδρομή; Ένα ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί ποτέ. Κι ένας πρόεδρος που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να γίνει δήμαρχος. Αλήθεια, το Δ.Σ. του Επιμελητηρίου, λειτουργεί, συνεδριάζει; 

Διαβάστε το άρθρο του Χάρη Μαθιόπουλου από το protagon.gr

Η ορθή απόφαση, ενίοτε, είναι προϊόν αντιπαράθεσης, διαφωνίας, αξιολόγησης και εξαντλητικής τεκμηρίωσης. Ωστόσο, πριν 40 μέρες, με αφορμή την (από 1-1-2015) αλλαγή της εγγραφής των επιχειρήσεων στα Επιμελητήρια από υποχρεωτική σε προαιρετική, 185 βουλευτές απ’ όλα τα κόμματα συναίνεσαν, με αξιοθαύμαστο τρόπο, ότι αυτή η ρύθμιση δεν πρέπει να προχωρήσει – γιατί δεν εξυπηρετεί το αληθές συμφέρον του επιχειρηματία.

Το σκεπτικό τους:

• Η προαιρετική εγγραφή πρέπει να αναθεωρηθεί, μετά τη διαπίστωση του σημαντικού ρόλου που παίζουν τα Επιμελητήρια στην οικονομική ζωή του τόπου και της βοήθειας που προσφέρουν στην οικονομική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης – η δυναμική ύπαρξή τους αποτελεί αναγκαία συνθήκη της καθημερινής οικονομικής ζωής στη χώρα.

• Η οικονομική συνδρομή συνιστά ανταποδοτική εισφορά για τον ρόλο που διαδραματίζουν τα Επιμελητήρια στις σχέσεις μεταξύ των οικονομικών παραγόντων και της κυβέρνησης, καθώς και για τις υπηρεσίες που προσφέρουν στα μέλη τους.

• Να επανέλθει το προηγούμενο καθεστώς της υποχρεωτικής εγγραφής κάθε επιχειρηματικού φορέα και καταβολής του υφιστάμενου χαμηλού τέλους στο αρμόδιο Επιμελητήριο, δεδομένου μάλιστα του ότι η οικονομική επιβάρυνση του κάθε μέλους είναι αντικειμενικά μηδαμινή έναντι των προσφερόμενων σημαντικών υπηρεσιών προς τα μέλη.

Ο μέσος ετήσιος όρος των επιμελητηριακών συνδρομών, η «αντικειμενικά μηδαμινή» επιβάρυνση του κάθε μέλους, ανέρχεται σε 40-50 ευρώ για τις ατομικές επιχειρήσεις, σε 75-100 ευρώ για τις προσωπικές εταιρείες, σε 250-450 ευρώ για κεφαλαιουχικές εταιρείες.

Η αντίθετη άποψη, ανθρώπων που επιχειρούν (ακόμα) στην Ελλάδα, είναι ότι ο θεσμός των Επιμελητηρίων έχει κακοποιηθεί. Κατά τη γνώμη τους, κομματικοποιημένα άτομα του επιχειρηματικού κόσμου στελεχώνουν ανίκανες διοικήσεις Επιμελητηρίων, όπου το μόνο που κάνουν είναι να εισπράττουν συνδρομές. Συνδρομές που χρηματοδοτούν ανύπαρκτες δράσεις και ταξίδια αναψυχής των διοικούντων.

Άλλοι, επίσης, πιστεύουν ότι, επιτέλους, θα πρέπει το έργο των Επιμελητηρίων να αξιολογηθεί – έστω και με μια έρευνα ικανοποίησης των μελών τους. Όπως, για παράδειγμα, το έργο των Επιμελητηρίων που ανέλαβαν εργολαβικά να κάνουν τον ενδιάμεσο στο θέμα του Γ.Ε.ΜΗ (Γενικό Εμπορικό Μητρώο) – και το οποίο ταλαιπωρεί πολλές επιχειρήσεις που καλούνται να δημοσιεύσουν τις ετήσιες οικονομικές καταστάσεις και γενικές συνελεύσεις τους. (βλ. σχετικό άρθρο του Κ. Μαρκάζου)

Σε όλες τις προηγμένες χώρες τα Επιμελητήρια είναι σημαντικός μοχλός ανάπτυξης, υποστηρίζουν, επιμορφώνουν και προωθούν τα μέλη τους, κυρίως μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Τα ελληνικά Επιμελητήρια είναι το ίδιο – 185 βουλευτές συμπέραναν, μετά την προσήκουσα (φαντάζεται κανείς) αξιολόγηση και τεκμηρίωση.

Είναι πιθανό τα μέλη τους να μην συμφωνούν, αλλά, τι να κάνουμε τώρα;

Δυστυχώς για αυτούς, η συναίνεση των 185 πληρούσε τρία ακαταμάχητα κριτήρια: ήταν ευρεία, διακομματική και εξόχως ανυπόταχτη.