Στου φεγγαριού το μονοπάτι… Στο φεγγαρολουσμένο Λιμανάκι των Λεγατάτων… Ποιός δεν έστρεψε τα μάτια του στο φεγγάρι; Ποιός δεν ευχήθηκε σιωπηλά; Ποιός δεν εξομολογήθηκε όλα του τα μυστικά;

“Του φεγγαριού το μονοπάτι όσοι περπάτησαν
το όνειρο τους ζήσανε για μια στιγμή
μα ήταν μόνοι που τα θέλω τους φυλάκισαν
και πληγωμένοι επιστρέφουν το πρωί
Το πρώτο φως έρχεται για να τους λυτρώσει
θ’ απαλλαγούν από του πόνου τα δεσμά
μ’ αργά τη νύχτα το μυαλό τους θα θολώσει
στου φεγγαρόδρομου τη μαγική αγκαλιά.”

Αριστέα Χαριτάτου