Του Κώστα Αργυρού

Μια χώρα σε λήθαργο, μια αγορά ρημαγμένη, ένας κλάδος ευνουχισμένος. Και όμως φαίνεται ότι τα ΜΜΕ συνεχίζουν να γοητεύουν διάφορους επιχειρηματίες και μη, που ονειρεύονται να γίνουν εκδότες ή καναλάρχες. Δεν έχει απαραίτητα λογική, αλλά έχουν όλα τα πράγματα λογική σε αυτή τη χώρα;
Το παλιό αργοπεθαίνει, αλλά συνεχίζει να αντιστέκεται. Μπορεί να σαπίζει και να σβήνει στην εντατική, αλλά οι συγγενείς αρνούνται να δεχτούν το μοιραίο. Το καινούριο που όλοι προσδοκούν με τόση λαχτάρα, διαλέγει να πορευτεί στα ίδια μονοπάτια, που κάποτε ήταν φαρδιά και ευκολοπάτητα. Μόνο που σήμερα έχουν χορταριάσει και κρύβουν παγίδες. Καμιά φορά έχουν εξαφανιστεί εντελώς, εκεί που η φύση πήρε το πάνω χέρι.
Τα λαμπερά πρότυπα του παρελθόντος έχουν ξεθωριάσει, αλλά συνεχίζουν να συγκινούν. Ισως γιατί οι επίδοξοι μιμητές επιλέγουν σκόπιμα να βλέπουν τις παλιές αστραφτερές φωτογραφίες από το χθες και όχι την ρυτιδιασμένη εικόνα του σήμερα. Σαν τους μοναχικούς «υποψήφιους εραστές» που ξεγελιούνται απανωτά από παλιές φωτογραφίες σε διαδικυτακά προφίλ.
Είναι στην ανθρώπινη φύση να αρνείται να ξεβολευτεί, να φοβάται να αλλάξει. Θα το κάνει, θα χρειασεί να το κάνει. Αλλά δυστυχώς δεν θα είναι εθελοντικά. Θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί, μόνο όταν η βία της κατάρρευσης δεν θα αφήνει κανένα περιθώριο να την προσπεράσεις. Ως τότε το καλοκαίρι θα κυλά ράθυμα και τα «Μέσα» θα ανακυκλώνουν τα ίδια σενάρια, με κουρασμένους πάντα πρωταγωνιστές.