Αυτά που θα αναφέρω παρακάτω δεν τα γράφω ως ρεπόρτερ, αλλά ως Αριστέα.

Γιατί όταν θεωρώ ότι έχω αδικήσει καποιον, τότε η πένα παίρνει προσωπική “νότα”.
Πριν 3 περίπου χρόνια, αναλαμβάνει Πάρεδρος Κοινότητας Μονοπωλάτων ένα νέο παιδί, ο Χρήστος Θεοδωράτος.

Σήμερα, αυτό το παιδί, ο Πάρεδρος του χωριού, μου απέδειξε ότι βιάστηκα να κρίνω. Γιατί σήμερα, όποιος περάσει από τα Μονοπωλάτα βλέπει τα όσα έχουν αλλάξει. Άλλαξε όψη το χωριό. Από την κεντρική πλατεία και τα κιόσκια, από τους πεντακάθαρους δρόμους, από το γήπεδο στο Πολιτιστικό Κέντρο. Και μετά από 30 χρόνια, άλλαξε όψη το Κοιμητήριο Μονοπωλάτων. Μετά απο 30 συν χρόνια, ούτε ένα, ούτε δυό, ούτε δέκα, αλλά 30 !

Η Εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, εξακολουθεί να είναι κομματιασμένη (εντελώς όμως) από τους σεισμούς τους 2014. Εξακολουθεί να μην έχει κατεδαφιστεί ακόμα. Εξακολουθεί να είναι επικίνδυνη.
Μα το Κοιμητήριο άλλαξε όψη. Άστραψε από καθαριότητα. Δεν ξέρω τι μηχάνημα χρησιμοποιησαν για να εξαφανίσουν κάθε ίχνος αγριοχορτων, αλλά όποιος επισκέπτεται τους δικούς του ανθρώπους για να ανάψει τα καντήλια στην μνήμη τους, απλώς εντυπωσιάζεται από την καθαριότητα και την επιμέλεια του χώρου.

Κόπηκαν τα φοινικόδενδρα που κατέστρεψε εκειό το άτιμο ζουζούνι, το κόκκινο σκαθάρι των φοινικων Rhynchophorus ferrugineus. Περιμετρικά της μάνδρας τοποθετήθηκαν βρύσες !!! Βρύσες και λάστιχο βρύσης !!! Όποιος έχει τους ανθρώπους του εκεί, καταλαβαίνει πάρα πολύ καλά πόσο σημαντικό είναι αυτό.

Οπότε, Χρήστο και Σπύρο Θεοδωράτε ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ !

Μπράβο και στα υπόλοιπα παιδιά του χωριού που συμμετέχουν σε όλες αυτές τις εργασίες.
Είναι καλό που έχουν πάρει τα ηνία της Διοίκησης του χωριού, νέοι άνθρωποι. Καλό θα ήταν οι παλιοί να παραμείνουν ως στήριγμα στο πλευρό τους και να τους αφήσουν να δουλέψουν χωρίς “αλυσίδες”.
Αλλά θα επιμείνω σε δυό πράγματα ! Ναός Αγίας Παρασκευής και Εκκλησάκι Αγίου Κωνσταντίνου ! Να πάρουν ξανά την μορφή που είχαν ! Χωριό χωρίς Εκκλησιά, δεν είναι σωστό χωριό.

Καλό Πάσχα και μην ξεχνάτε το κάψιμο του Ιούδα. Με το πέρας της περιφοράς των Επιταφίων στο Ληξούρι, ανεβαίνουμε Μονοπωλάτα για να παρακολουθήσουμε την περιφορά του Επιταφίου και το έθιμο που διατηρούν χρόνια στο χωριό, το κάψιμο του Ιούδα.

Αριστέα Χαριτάτου