Αγαπητέ Μεμά,

Στις 24.09.2013 έγραψες:

«Τούτες τις μέρες πολλοί από σας ελπίζετε πως μέχρι εδώ ήτανε με τον φασιστικό εφιάλτη.

Όμως δεν είναι έτσι. Μια σκληρή αλήθεια έχω να σας πω:

Είναι πολύ δύσκολο πράγμα να μην είσαι φασίστας στις μέρες που ζούμε.

Εσείς νομίζετε πως οι φασίστες είναι μια πάστα ειδική, συγκεκριμένη.

Όμως ο φασισμός δεν είναι μόνο οι ομάδες κρούσης, το ξυρισμένο κεφάλι και ο αγκυλωτός στο μπράτσο. Ο φασισμός έχει πρόσωπα πολλά: υποστηρικτές, χρηματοδότες, κι ανοχή κι έχει επίσης ασύνειδους συμμάχους στο πλευρό του. Ανώριμα ποτέ του δεν τολμά αν ξεμυτήσει, μόνο όταν είναι γινομένες οι συνθήκες, κι έχει σαπίσει για τα καλά της κοινωνίας ο ιστός. Συγκεκριμένα ας μιλήσουμε: ο παλιός σωβινιστής κι εθνικιστής, ο νοσταλγός της χούντας, ο ενσυνείδητος ρατσιστής, αυτοί όλοι στην αγκαλιά του φασισμού τρέξανε πρώτοι• με το ζόρι κρατιόντουσαν μες στα παλιά αστικά κόμματα. Γι αυτό, κανείς σας δεν θα διαφωνήσει. Όμως κι ο νεοφιλελεύθερος με τα κοσμοπολίτικα γούστα, δεν είδατε κι αυτός πόσο γρήγορα δέχτηκε τους φασίστες, αφού σ’ αυτούς προστρέχει για να διατηρηθεί η τάξη, τα εργοστάσια να δουλεύουν, οι απεργίες να τελειώνουν, να πέφτουν ολοένα οι μισθοί, μήπως ευλογηθεί με επενδύσεις πάλι η χώρα κι αρχίσει να τρέχει πάλι άφθονο το παραδάκι στην τσέπη του τραπεζίτη και του βιομήχανου, που μόνο αυτούς λατρεύει; Κι αυτός ακόμα που απ’ τον πολύ εκλεπτυσμό δεν καταδέχεται να αγκαλιάσει ανοιχτά τον φασισμό, αυτόν βοηθάει ωστόσο όταν λυσσά ενάντια στον εχθρό του, την ταξική συνείδηση, που εχθρεύεται με μίσος».

Ωραία τα λες και σέβομαι την γνώμη σου.

Εγώ όμως διαφωνώ και θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω δημόσια.

Από τα γραφόμενά σου, παρ’ ολίγο να βγάλω το συμπέρασμα ότι η κοινωνία μας χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: Στους φασίστες και στους προλετάριους. Όποιος δεν είναι προλετάριος είναι φασίστας.

Τις δύο παραπάνω ιδιότητες δεν θα τις αντιστοιχίσω με πολιτικά κόμματα για να μην υποβαθμίσω την κουβέντα μας.

Σου λέω λοιπόν ότι ο φασισμός είναι μια άποψη που βρίσκει υπέρμαχους συνήθως, ανθρώπους της μικροαστικής τάξης. Ανθρώπους αδύνατους ή και ασήμαντους ακόμα. Ανθρώπους που είναι δύσκολο να γίνουν «πρώτοι στο χωριό», χρησιμοποιώντας τα γνωστά ορθόδοξα μέσα και τρόπους. Δηλαδή ανθρώπους με αυξημένα σύνδρομα και συσσωρευμένα αισθήματα κατωτερότητας.

Η κοινωνία και ο τρόπος ζωής μας είναι γεμάτος αδικίες, δεν διαφωνώ.

Κάποιοι – ευτυχώς οι περισσότεροι – προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα κάνοντας ίσως, και έναν προσωπικό αγώνα ο καθένας μας, μήπως και βελτιώσουμε την κόλαση.

Κάποιοι άλλοι όμως, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον «πανάγαθο». Βέβαια την λέξη την βάζω σε εισαγωγικά διότι δεν εννοώ τον Θεό, ούτε προσβάλω την θρησκεία. Εννοώ τον από «μηχανής θεό», ο οποίος τις περισσότερες φορές δεν εμφανίζεται και έτσι η αδυναμία μας και η ασημαντοσύνη μας καλά κρατούν.

Έρχεται τότε μία ομάδα ανθρώπων και σου λέει ότι θα εξαφανίσει τον εχθρό σου και θα ισοπεδώσει όλες τις κοινωνικές ανωμαλίες που είναι εμπόδιό σου, ώστε να μπορέσεις να σταθείς και ‘συ στο ίδιο ύψος με αυτούς που μέχρι χθες, ζήλευες μέχρι θανάτου!

Γίνεσαι μέλος λοιπόν ενός όχλου, ο οποίος σου προσφέρει συνειδησιακή κάλυψη και ανωνυμότητα, και με το δικό σου ρόπαλο (χωρίς εισαγωγικά) καταστρέφεις ότι σε ενοχλεί.

Ως εχθρός παρουσιάζεται ο μικροπωλητής της γειτονιάς, ο Πακιστανός στα φανάρια, η Αλβανίδα που καθαρίζει σκάλες, ο αλλοδαπός οικοδόμος ή ακόμα και ο «κακός» δημόσιος υπάλληλος και το «βρώμικο» πολιτικό σύστημα που τον συντηρεί. Χρησιμοποιούν και μερικά στοιχεία κάποιων εποχών, τα οποία αν τα απομονώσεις θεωρούνται ακόμα και ευεργετήματα, π.χ «…η χούντα έφτιαξε το αεροδρόμιο», «…επί Μεταξά εφαρμόστηκε το οκτάωρο», «…η δικτατορία άφησε μηδενικό χρέος» και άλλα πολλά.

Για τις ανάγκες του έργου βέβαια, βάζουν ως φόντο και ένα κάρο σύμβολα ανακατεμένα, που έχουν να κάνουν με αρχαία Ελλάδα, Χίτλερ, Αριστοτέλη, σβάστικα, μολών λαβέ, χρυσό αιώνα του Περικλή, σύμβολα των Ίνκας, των Ινδιάνων και ότι άλλο χρειαστεί και με οποιαδήποτε ερμηνεία το καθένα !

Και ‘συ ο αφελής και ο ανιστόρητος (δεν εννοώ εσένα) κάθεσαι και τους πιστεύεις!

Εκτός από τα βαρύγδουπα ιδεολογήματα της εποχής εκείνης όμως, δεν σου λένε για την απλή καθημερινότητα σε τέτοια καθεστώτα.

Δεν σου λένε, ότι αν το παιδί σου δεν ήταν γραμμένο στην Ε.Ο.Ν του Μεταξά δεν μπορούσε να πάει στο σχολείο και στο νοσοκομείο !

Δεν σου λένε, ότι αν ο γείτονάς σου δεν σε γούσταρε σε κάρφωνε στην Ε.Σ.Α και την άλλη μέρα έφευγες για Μακρόνησο χωρίς επιστροφή !

Δεν σου λένε για την «Μαδαγασκάρη» του Χίτλερ !

Δεν σου λένε πόσο σέβονται την ανθρώπινη ζωή ! (το έχουν αποδείξει βέβαια, οι «αείμνηστοι» εθνικοσοσιαλιστές του παρελθόντος).

Δεν σου λένε πως λύνονται τα σημερινά προβλήματα της μεσαίας τάξης όπως παιδεία, υγεία ασφαλιστικό, ανεργία και τόσα άλλα.

Και το σημαντικότερο αγαπητέ νεοέλληνα, δεν σου λένε ότι όταν πέσει ο ήλιος τέρμα οι καφετέριες, οι παρέες, οι διασκεδάσεις και οι καπουτσίνο !

Δεν χρειάζεται να κάνω περαιτέρω ανάλυση, από πού πηγάζει και πως αναπτύσσεται ο φασισμός. Έχω άποψη, αλλά δεν είναι της παρούσης στιγμής.

Λοιπόν για να σου απαντήσω, νομίζω ότι είναι εύκολο να μην είσαι φασίστας, ακόμα και στις μέρες που ζούμε !

Επίσης νομίζω, ότι οι φασίστες είναι ΜΙΑ πάστα ανθρώπων ειδική και συγκεκριμένη !

Και τελικά πιστεύω, ότι είναι μια μόδα της εποχής που, δυστυχώς βέβαια, θα φορεθεί πολύ φέτος.

Του χρόνου βλέπουμε…

Μεταξάτα 25.09.2013
Ευάγγελος Μοσχόπουλος