Το περιστατικό στο όποιο αναφέρομαι παρακάτω, αν και συνέβη αρκετό καιρό πριν, στιγμάτισε την ζωή του τετράχρονου ίου μου και παράλληλα χαρακτηκε στη μνήμη μου…

Όπως όλοι η έστω κάποιοι από εμάς γνωρίζουμε, το κολυμβητήριο του Δήμου μας διαθέτει τις καλύτερες εγκαταστάσεις παρά την άθλια οικονομική κατάσταση των ήμερων αυτών.

Ως γονέας, θέλοντας το καλύτερο για το παιδί μου και γνωρίζοντας την “αγάπη” που τρέφει για το νερό, ενάμιση χρόνο τώρα είμαι συνδρομητής του ομίλου Ν. Ο. Α.

Μιας και προανέφερα ότι το περιστατικό αυτό χαράκτηκε στη μνήμη μου, να προσθέσω πως συνέβη μπροστά στα ματιά μου…

Η κυρία Λυγνου Μωραιτη Αλεξία ανήκει στις δασκάλες/ καθηγήτριες της κολύμβησης του κολυμβητήριου.

Προσερχόμενος ο Ραφαήλ,(ο τετράχρονος ιός μου), στο μάθημα αν και αργοπορημένος, αρπάχτηκε από την “καθηγήτρια” του και δια της βίας ρίχτηκε στο νερό από την ίδια. Ενώ ίδια και παρόμοια περιστατικά έχουν προηγηθεί, αποφάσισα να το καταγγείλω τώρα που διατύπωσα πόσο μεγάλο αντίκτυπο έχει αφήσει στο παιδί μου.

Ο Ραφαήλ δεν ξεκόλλαγε από το νερό και τώρα, στο άκουσμα και μόνο της λέξης κολυμβητήριο, φοβάται!

Σαν παλαιότερος αθλητής της πυγμαχίας ξέρω την πίεση που δέχεσαι μέσα από τις προπονήσεις και την πειθαρχία που επιβάλλεται να αποκτήσεις.

Γεγονός σαν αυτό όμως, δεν αποτελεί τρόπο εκμάθησης μολονότι χαρακτηρίζεται ανάρμοστο και δείχνει το ποιον, στη συγκεκριμένη περίπτωση, της καθηγήτριας αυτής. Θέλοντας να βοηθήσω την κοινωνία να γίνει καλύτερη και να προστατέψω παιδιά σαν το δικό μου, μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα να καταγγείλω το συγκεκριμένο γεγονός.

Ο καθένας από εμάς ας πάρει τις ευθύνες του!

Χαράλαμπος Νεόφυτος