Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αγνοώντας τις μνημονιακές περιστάσεις και την περισσή υποκρισία του θεάματος, παρευρέθη πανευτυχής στη δεξίωση που έδωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκ. Παυλόπουλος, έμπιστος ακόλουθος του Τσίπρα, την Κυριακή το βράδυ, για τα 42 χρόνια της δήθεν “αποκατάστασης της δημοκρατίας”, όπως προπαγανδιστικά είπαν.
Ο Δ. Κουτσούμπας έλαμπε στην εθιμοτυπική φωτογραφία παραταγμένος στη σειρά, βάσει κομματικής δύναμης, μαζί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και όλους τους μνημονιακούς πολιτικούς αρχηγούς να χαίρονται την απαθανάτιση της εξαίσιας στιγμής.
Τι δουλειά, άραγε, είχε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε αυτήν την κακόγουστη και επιδεικτική προεδρο-κυβερνητικο-μνημονιακή επικοινωνιακή φιέστα, στην οποία περίσσευε η υποκρισία, το ψεύδος, το πολιτικό εμπόριο, η ευτέλεια και η πολιτική απάτη;
Η φιέστα του Προεδρικού Μεγάρου συνιστούσε μια μεγάλη πρόκληση στο κοινό αίσθημα ή τουλάχιστον στα αισθήματα όσων διαθέτουν, πέρα από ιδεολογικές διαφορές, στοιχειώδη μνήμη και επίγνωση.
Χρειάζεται απύθμενο θράσος, απεριόριστη υποκρισία και έσχατη περιφρόνηση στα θύματα της αμερικανονατοϊκής χούντας, για να φτάσουμε στο σημείο να τιμούν την “αποκατάσταση της δημοκρατίας” (!) εκείνοι ακριβώς που έχουν διασύρει τη δημοκρατία, που έχουν μετατρέψει το Σύνταγμα σε κουρελόχαρτο, τη Βουλή σε όργανο πραξικοπημάτων, τη λαϊκή εντολή σε σκουπιδόχαρτο, τη χώρα σε προτεκτοράτο και το λαό σε άθυρμα φτωχοποίησης και εξαθλίωσης.
Δεν υπήρχε τίποτα το πιο απωθητικό από το θλιβερό θέαμα των πρωτεργατών της μνημονιακής καταστροφής και της αντιδημοκρατικής εκτροπής να προκαλούν περιχαρείς με την δήθεν “λιτή δεξίωση” τους πολίτες, εκδηλώνοντας με ένα απίστευτο κυνισμό την παχυδερμία τους απέναντι στην καταστροφή που έχουν προκαλέσει και συνεχίζουν να προκαλούν και την αναισθησία τους απέναντι στα θύματα τους.
Τι δουλειά, λοιπόν, είχε ο Δ. Κουτσούμπας σε αυτήν την κακόγουστη τελετή περιφρόνησης της κοινωνίας; Σε αυτήν την μακάβρια δεξίωση που έστελνε από τα πράγματα το αναιδές μήνυμα πως συνεχίζουμε ακάθεκτοι το δρόμο της εθνικής και κοινωνικής μνημονιακής λεηλασίας.
Κανένα πρωτόκολλο, καμιά τυπική υποχρέωση, καμιά θεσμική νομιμότητα δεν επέβαλε στον Δ. Κουτσούμπα να προσθέσει θλιβερά την παρουσία του στο Προεδρικό Μέγαρο σε μια δεξίωση υποκρισίας και υπόσχεσης μνημονιακής συνέχειας, δίνοντας την αίσθηση εθνικής συνοχής, εθνικής συνεύρεσης, αν όχι και συναίνεσης, σε εκείνους που την αξιοποιούν θαυμάσια για να θρυμματίσουν κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.
Για τον Δ. Κουτσούμπα η παρουσία του στη “δεξίωση” δεν ήταν καθόλου υποχρεωτική.
Ήταν επιλογή του και επιλογή, ίσως, όλης της ηγεσίας του ΚΚΕ, ερήμην των μελών και των φίλων του ΚΚΕ, που μάλλον είδαν με απώθηση, αν όχι με αποστροφή και αηδία, την εικόνα μιας γιορτής εμπαιγμού των πολιτών και μιας «γιορτής» αλαζονίας και αναίδειας του μνημονιακού κατεστημένου, η οποία είχε ως κομπάρσο της, σε ρόλο πολιτικού της άλλοθι, τον Δ. Κουτσούμπα. Κάτι πάει στραβά, μα πολύ στραβά, στο βασίλειο… του ΚΚΕ. Εκτός, εκτός και αν…
N.Z.
ΥΓ: Οι δηλώσεις Κουτσούμπα μετά το πέρας της φιέστας δεν αποτελούν άλλοθι για την συνειδητή εξωραϊστική παρουσία του στο μνημονιακό πάρτι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η συμμετοχή έχει σημασία και όχι τα λόγια για την κάλυψή της. Και για να δώσουμε μια πληρέστερη εικόνα οφείλουμε να διευκρινίσουμε πως υπάρχουν αριστεροί, οι οποίοι για πολιτικούς λόγους δεν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους, παρά τις προσκλήσεις σε τέτοιου είδους δεξιώσεις και σε «καλύτερους» καιρούς.