Ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Επίσκοπος Μεθώνης κ. Κλήμης ως εκπρόσωπος της Συνόδου στον επικήδειο λόγο μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ως κεραυνός εν αιθρία επήλθεν η είδησις της προς Κύριον εκδημίας του νεοεκλεγέντος Μητροπολίτου Κεφαλληνίας και συνεκλόνισε βαθέως την Ιεραρχίαν της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και σύσσωμον την Εκκλησίαν του Χριστού. Έμελλε η επί γης Αρχιερατική πορεία του να είναι πρόσκαιρος και βραχεία, ολιγόχρονος και ευμάραντος, και τα ίχνη αυτής ταπεινά και διακριτικά, ανάλογα προς το ταπεινό φρόνημα με το οποίο έζησε και έδρασε ως λειτουργός του Υψίστου. Ο Θεός ηθέλησε να μετασταθεί πολύ νωρίς στις ουράνιες μονές, καθιστώντας την επί γης Εκκλησία Του πτωχότερη και την της Κεφαλληνίας πάλιν ορφανή εντός ελαχίστου χρόνου».

Ο Αρχιγραμματέας αναφέρθηκε στη ζωή του μακαριστού Μητροπολίτη και στη συνέχεια τόνισε: «Έμελλε να καταστούν σχεδόν προορατικοί οι στοχασμοί του εκλιπόντος Ιεράρχου κατά τον χειροτονητήριο λόγο του, την Κυριακή της Πεντηκοστής, 22 ημέρες προ της κοιμήσεώς του. Μνημονεύων τον λόγον του μακαριστού Μητροπολίτου Κερκύρας Πολυκάρπου, είπε: «τα δένδρα τα καλλίκαρπα και πολύκαρπα πεθαίνουν όρθια και οι άγιοι αρχιερείς με τον Σταυρόν εις το χέρι». Και ότι «δεν έχουν τελειωμό τα πάθη και οι καημοί του κόσμου», κατά τον λόγον του σκιαθίτη δημιουργού. Μολονότι η επί γης Εκκλησία εστερήθη της διακονίας, της διδασκαλίας και του έργου του, ο ίδιος ο εκλιπών είχε βαθύτατη συναίσθηση του ύψους και της ευθύνης του Αρχιερατικού λειτουργήματος, το οποίον επωμίσθη μετά πάσης ταπεινοφροσύνης, όπως εμφαίνεται και στους απλούς λόγους της Χειροτονίας του, διότι «ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού της καρδίας αυτού προφέρει το αγαθόν, εκ γαρ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού». Από την απλότητα και καλοσύνη της καρδιάς, από την πνοή του Χριστού που συνείχε τον μακαριστό Γεράσιμος εξεπήγασε και η ενάρετος διδαχή του να συνεχίσει ο καθένας την προσωπική πνευματική ζωή του, να μη λυγίσει, να μη βουλιάξει, να μην αγανακτεί κατά τις φοβερές δοκιμασίες.

Ευτυχής όποιος είχε την ευκαιρία να αντλήσει από την πείρα του και να περιβληθεί την αγάπη του. Διότι, πέραν του έργου του, ο δίκαιος οικοδομεί πρωτίστως δια του βίου του, όσο βραχύτερον κι αν τον καταστήσει ο θάνατος. Ο Θεός του χάρισε, κατά τους λόγους του ιδίου μακαριστού Γερασίμου «πολλές μητέρες, πολλούς πατέρες, πολλά αδέλφια και πολλά παιδιά». Ασκητικός και φιλομόναχος, άνθρωπος με βαθειά και ανυπόκριτη ευσέβεια, ο εκλιπών Ιεράρχης υπήρξεν η ψυχή της Εκκλησίας της Κεφαλλονιάς, γέννημα – θρέμμα της αγιοτόκου αυτής νήσου με την βαρειά ιστορία, αλλά και πνευματικό κεφάλαιο και ολόφωτο κόσμημα συνολικώς για την Εκκλησία της Ελλάδος.

Σε άλλο σημείο του επικήδειου λόγου ο Επίσκοπος Μεθώνης επεσήμανε: «Η Κεφαλληνία ευλογήθηκε με εκλεκτό και άξιο Ποιμενάρχη, δυστύχησε όμως να τον χάσει σύντομα, προτού ολοκληρώσει την επίγεια ιερή του αποστολή και διαδρομή. Ο εκδημήσας Αρχιερεύς ήταν προορισμένος για σπουδαιότερο έργο. Ακόμη όμως και στη διάρκεια της σύντομης διακονίας του καταλείπει πολύτιμη παρακαταθήκη, την οποία πάντα θα τιμούμε. Φεύγει πράος και άδολος, ακλόνητος και ανέγγιχτος από τους πόνους του επισκοπικού βίου και τις ευπερίστατες και πολυτάραχες πτυχές του. Απέρχεται ήρεμος και ειρηνικός για την Βασιλεία του Θεού, ευλαβικός ικέτης στον ουράνιο Πατέρα για όλους μας. «Τον μεν γαρ πόνον ενταύθα συνεκλήρωσεν, ένθα βραχύς ο βίος• τους δε στεφάνους εις το μέλλον εταμιεύσατο, ένθα αγήρως και ατελεύτητος ο αιών».

Αμέσως μετά μίλησε ο Τοποτηρητής της Μητρόπολης Κεφαλληνίας, Μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός, ο οποίος μεταξύ άλλων επεσήμανε πως «ο μακαριστός Μητροπολίτης δεν πέθανε, αλλά κοιμάται και πάει στον Παράδεισο, ίνα μην η κακία του κόσμου αλλάξει σύνεση αυτού. Δεν πρόφτασε να ενθρονιστεί στον Μητροπολιτικό Θρόνο της Κεφαλληνίας, όμως έχει ήδη ενθρονιστεί στον Ουράνιο Θρόνο του Θεού, αλλά και στις καρδιές των συμπολιτών του».

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΥΡΟ ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΑΠΟ ΒΟΥΛΕΥΤΉ ΑΦΡ. ΘΕΟΠΕΦΤΑΤΟΥ
Μακαριώτατε,
Άγιε Τοποτηρητή,
Σεβασμιώτατοι Άγιοι Πατέρες,
Εκπρόσωποι των τοπικών αρχών,
Οσιότατοι μοναχοί και μοναχές,
Πενθούντες συγγενείς και συμπολίτες μας,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να αποχαιρετήσουμε τον κυρό Γεράσιμο, το δικό μας άνθρωπο. Αν θέλουμε να τον τιμήσουμε, θα πρέπει να ακολουθήσουμε το δρόμο του, να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας.
Αν θέλουμε πραγματικά να τον τιμήσουμε, έχουμε μόνο ένα δρόμο :
Θα πρέπει να του μοιάσουμε,
Θα πρέπει να ζήσουμε σαν κι αυτόν,
Θα πρέπει να πράξουμε σαν κι αυτόν,
Θα πρέπει να σκεφτούμε σαν κι αυτόν.
Έζησε για να ενώσει την κοινωνία, για να εμπνεύσει την κοινωνία και η ιστορική δικαίωσή του είναι η σημερινή παρουσία των νέων.
Μεγάλη απώλεια για τον τόπο μας, μέγιστη απώλεια για την Εκκλησία μας. Όλα τ’ άλλα δεν είναι αναγκαία τώρα. Τώρα είναι καλύτερη η σιγή.

Αφροδίτη Θεοπεφτάτου
Βουλευτής Κεφαλληνίας & Ιθάκης

Ο Αντιπεριφερειάρχης Κεφαλληνίας κ. Παναγής Δρακουλόγκωνας ανέφερε πως «ο μακαριστός δεν ζήτησε ποτέ τον έπαινο, ήταν ταπεινός και μας έδειχνε το δρόμο της καλοσύνης». ,

Στη συνέχεια μίλησε ο Δήμαρχος Κεφαλληνίας κ. Αλέξανδρος Παρίσης κι αμέσως μετά ο αδελφός του εκλιπόντος Ιεράρχη κ. Αθανάσιος Φωκάς, ο οποίος ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο και τους Αρχιερείς που βρέθηκαν εκεί, καθώς και όλους τους παρευρισκόμενους που του δίνουν κουράγιο αυτήν τη στιγμή.

«Η εγκαθίδρυση του Γερασίμου ως Μητροπολίτη Κεφαλληνίας ήταν απαραίτητη για να καταστεί σαφές στους Ορθόδοξους Χριστιανούς ότι η καταξίωση δεν υπάρχει μόνο στους ουρανούς, αλλά και επί της γης» είπε ο κ. Φωκάς και προσέθεσε πως «μία μόνο λέξη εκφράζει την πεμπτουσία της Ορθοδοξίας και αυτή η λέξη είναι αγάπη. Όλη η ζωή του Γεράσιμου ήταν μία μετουσίωση αυτής της έννοιας», ενώ μιλώντας για τη ζωή του μακαριστού επεσήμανε: «Για μένα ο Γεράσιμος ήταν Άγιος» και ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας «αδελφέ μου υπάρχει η άποψη ότι ουδείς αναντικατάστατος, όμως δεν ισχύει αυτό για σένα, γι’ αυτό το λόγο συμπάσχω με τους Κεφαλλήνες, τους αδελφούς σου, όπως ο ίδιος έλεγες. Αισθάνομαι τόσο τυχερός που σε έχω αδελφό. Συγχώρησε με αν δεν στο έδειξα όσο έπρεπε, αν και είμαι σίγουρος ότι ένιωσες την υπερηφάνεια που ένιωθα και νιώθω για σένα».