Για το κυκλοφοριακό πρόβλημα στο Αργοστόλι έχουμε γράψει πολλές φορές. Δεν περιμένουμε ωστόσο καμία παρέμβαση από καμιά υπηρεσία είτε της αντιπεριφέρειας είτε του Δήμου. Έχουν δώσει με την αδιαφορία τους ή κάπως διαφορετικά την ανικανότητα τους, εξετάσεις. Δεν μπορούν, δεν έχουν διάθεση, δεν τους αφήνουν τα άδεια ταμεία αλλά και την οργάνωση σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Το Αργοστόλι, έχει πάρει το δρόμο του όχι μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά από πολύ παλιά, όταν το χρήμα έρρεε και κανείς δεν σκέφτηκε σε βάθος χρόνου να σώσει την πόλη με μελέτες και έργα.

Υπάρχει όμως και μια άλλη πτυχή της ανεκτικότητας της πρωτεύουσας του νησιού. Η δική μας συμπεριφορά, γράφω στο πληθυντικό γιατί βάζω και τον εαυτό μου μέσα.
Και εξηγούμαι: Ποιος ή τι θα μπορούσε να μας πείσει να μην αφήνουμε το αυτοκίνητο μας, έξω από την τράπεζα για να κάνουμε τις συναλλαγές μας, τι θα ήταν αυτό που θα μας ανάγκαζε να μην αφήνουμε το αυτοκίνητο έξω από την καφετέρια μας σε διπλό παρκάρισμα για να πιούμε τον καφέ μας. Ποιος θα μας μάθει να σκεφτόμαστε σαν οδηγοί κι όχι σαν προύχοντες, και πηγαίνουμε με ….δέκα χιλιόμετρα παρεμποδίζοντας την κυκλοφορία και δαιμονίζοντας τους άλλους οδηγούς; Κι άλλα πολλά θα μπορούσα να αραδιάσω.
Οφείλω να παραδεχθώ, ότι τέτοια «καφρίλα» που κυκλοφορεί στην άσφαλτο του νησιού μας είναι απαράμιλλή .

Το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης του Αργοστολιού, αλλά και άλλων πόλεων, δεν είναι μόνο οι υποδομές, φταίμε κι εμείς οι ίδιοι με την συμπεριφορά μας. Αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς, όσα έργα κι αν γίνουν, το ίδιο θα συμβαίνει. Διπλοπαρκαρίσματα και τριτοπαρκαρίσματα, είναι σύνηθες φαινόμενο για το Αργοστόλι.
Ποιος άραγε έχει σκεφθεί π.χ. ότι οι εταιρείες «κούριερ» δεν θα πρέπει να βρίσκονται μέσα στην πόλη; Εταιρεία γνωστή που εδρεύει σε πολυσύχναστο δρόμο, την Βεργωτή, δημιουργεί προβλήματα με τα αυτοκίνητα που παρκάρουν για να στείλουν κάποιο δέμα ή τα αυτοκίνητα της εταιρείας που ξεφορτώνουν. Τι να πω για τα λεωφορεία που δεν μπορούν να περάσουν αναγκάζοντας τον οδηγό να παίζει κορώνα γράμματα την ασφάλεια του λεωφορείου αλλά και του αυτοκίνητου που τον εμποδίζει. Από αστυνόμευση….. καλά, αφήστε!!!

Είναι πολλά τα εμπόδια για να μπορέσει αυτή η πόλη να ανασάνει. Και δεν φτάνει αυτό, κάποιοι προσπαθούν να ανακινήσουν το πρόβλημα με τη Γέφυρα για να περνούν αυτοκίνητα μικρού κυβισμού, χωρίς να διευκρινίζουν μονής η διπλής διέλευσης.  Ποιος θα το ελέγχει αυτό; Στην είσοδο της Γέφυρας θα πρέπει να βρίσκεται συνεργείο που θα μετράει τον κυβισμό των αυτοκινήτων που θα περνούν; Αστεία πράγματα. Κάποιοι ονειρεύονται εκείνες τις εποχές που περνούσαν τα φορτηγά των κρεοπωλών και των μανάβηδων. Κι όταν έλεγαν να βάλουν μπάρες στις εισόδους της Γέφυρας, σφύριζαν οι αρμόδιοι αδιάφορα γιατί θα έχαναν ψήφους.

Το θέμα της επιβίωσης αυτή της πόλης είναι πολλαπλό, δύσκολο αλλά και προκλητικό για τους κρατούντες. Δεν σας κάνει εντύπωση που κανένας δεν το θίγει; Άσε, εκείνο το Δημοτικό Συμβούλιο, όμως η Περιφέρεια θα έπρεπε να ενδιαφερθεί περισσότερο. Ένα θέμα της διάσωσης του Αργοστολιού που ενδιαφέρει και τη Βουλευτή.
Κι ένα τελευταίο. Ποιος ενδιαφέρεται για τα διατηρητέα αυτής της ρημαγμένης πολεοδομικά πόλης, αλλά και όλου του νησιού. Κύριε Σταύρο Τραυλέ, «ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν».

Σπ. Αλεβιζόπουλος