[dmalbum path=”/wp-content/uploads/dm-albums/argiro/”/]

Συγκλονιστική ήταν η μαρτυρία ενός Ιταλού ο οποίος ξέρει πολύ καλά τα ελληνικά. Όπως θα ακούσετε ο πατέρας του έζησε μέσα σ’ ένα πηγάδι για τρεις μέρες και μετά γνωρίστηκε με τη μητέρα του που τον έσωσε. Μας βοήθησε και η Ειρήνη Κουνάδη όπου η μητέρα της μας μίλησε για την εποχή εκείνη.  Η κ. Λία,  έπαιξε  πρωταγωνιστικό ρόλο στο σώσιμο των Ιταλών.

Ακούστε.  KLAUNDI MANENTI

Φωτογράφος  Αντονέλλα Αργυρώ

Το έργο αφορά αφενός τις παλιές Ελληνίδες που βοήθησαν, αγάπησαν  και έκρυψαν  Ιταλούς στρατιώτες, διακινδυνεύοντας  τη ζωή τους. Από την άλλη πλευρά αφορά  κόρες και εγγονές  που γεννήθηκαν από τους μεικτούς γάμους.

Άτομα διαφορετικά κατά τα άλλα, που συνδέονται από την ίδια αλησμόνητη ιστορία.

Ευχαριστώ αυτούς τους ανθρώπους, που  η μνήμη  οδηγεί σε  ποιητικές αποχρώσεις και ο πόνος ανοίγει τον δρόμο για την εμπιστοσύνη, το θάρρος και τη ζωή.

Ιστορίες αγάπης στα νησιά της Κέρκυρας και της Κεφαλονιάς εις ανάμνηση  της σφαγής του 1943.

Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ο Μουσολίνι αποφάσισε να εισβάλλει στην Ελλάδα. Ήταν το έτος 1940 όταν Γερμανοί και Ιταλοί ήταν σύμμαχοι. Τον Απρίλιο του 1941 ένα Ιταλικό απόσπασμα 12.000 στρατιωτών κατέλαβε την Κεφαλονιά. Όταν την 8η Σεπτεμβρίου του 1943 υπογράφηκε η ανακωχή, η Μεραρχία Άκουι, αποτελούμενη από 525 αξιωματικούς και 11.700 στρατιώτες, πανηγύριζε το τέλος του πολέμου. Τότε βρέθηκε υπό την απειλή του Γερμανικού στρατού, του οποίου η διοίκηση απαίτησε να κατατεθούν τα όπλα, ατιμάζοντας τον Ιταλικό στρατό στα μάτια του Κεφαλληνιακού λαού. Μετά από μια εβδομάδα διαπραγματεύσεων δεν κατέληξαν σε καμία συμφωνία και ξεκίνησαν οι μάχες.

Παρά την άνευ όρων παράδοση των Ιταλών, η Wehrmacht έπραξε ένα απαίσιο έγκλημα πολέμου: βιαιοπράγησε δολοφονώντας χιλιάδες Ιταλούς αιχμαλώτους, πετώντας τους σε ομαδικούς τάφους ή ρίχνοντας τα κορμιά τους στη θάλασσα.

Η έκθεση  // Γυναίκες της Κεφαλονιάς// είναι η φωτογραφική έρευνα με την οποία η Αντονέλλα Αργυρώ επέλεξε να εγκωμιάσει την εβδομηκοστή επέτειο της σφαγής.

Μία σειρά <<πορτραίτων>> τα οποία απεικονίζουν τον δικό της τρόπο να θυμάται και να αφομοιώνει την ιστορία, διηγούνται την φιλία μεταξύ του Ελληνικού και του Ιταλικού λαού. Ως γυναίκα και φωτογράφος σκέφτηκε να επικαλεστεί την μνήμη και την συγκίνηση αυτής της τραγωδίας δια μέσου των ματιών και των ιστοριών των γυναικών που την έζησαν. Ιστορίες διαπερασμένες από αγάπη.

Το Έργο  αγκαλιάζει διάφορες γενιές γυναικών: από την μία πλευρά τις Ελληνίδες, εννενηντάχρονες πλέον, οι οποίες φιλοξένησαν και έκρυψαν τους Ιταλούς στρατιώτες, βοηθώντας τους κι αγαπώντας τους. Από την άλλη πλευρά, οι κόρες που γεννήθηκαν από αυτούς τους μεικτούς  γάμους, ακόμη κι οι εγγονές, σύμβολο  της φιλίας μεταξύ Ιταλών κι Ελλήνων, η οποία κατέλυσε τους κανόνες του πολέμου. Γυναίκες διαφορετικές στην ηλικία και στα βιώματα, αλλά ενωμένες απ΄τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έπαιξαν σε μία ιστορία που δεν πρέπει να λησμονηθεί.

Μέσα από αυτές τις (αποτυπωμένες) μορφές η ανάμνηση αποκτά ποιητικές αποχρώσεις κι ο πόνος αφήνει χώρο στην εμπιστοσύνη, το θάρρος και τη ζωή.

Η Φωτογράφος  Αντονέλλα Αργυρώ

Η Αντονέλλα Αργυρώ γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1982, όπου ζει και εργάζεται ως  freelancer  φωτογράφος.

Το 2009 με την Alice Demontis δημιούργησε την Τάξη της Giarrettiera Photography, στούντιο εξειδικευμένο στα πορτραίτα, το lifestyle και storytelling.

Ανθρωπιά, Ταυτότητα, Ανάπτυξη, Οικογενειακές σχέσεις και η Θέση της Γυναίκας είναι τα θέματα στο επίκεντρο της εικονιστικής της έρευνας.

Από το 2007 έχει αφιερωθεί στην κοινωνική φωτογραφία, εργαζόμενη  για λογαριασμό δήμων, οργανισμών και πολιτιστικών  μη κερδοσκοπικών συλλόγων, οι οποίοι ασχολούνται με εφήβους και ηλικιωμένους, με θέατρο μέσα στις φυλακές καθώς και με εκπαιδευτικά εργαστήρια.

Μερικοί από τους πελάτες της είναι: Sport Week, Gente, “A”, Donna Moderna, Millionaire, Mood, ATM, Εκδόσεις Vallardi.

Πληροφορίες  στο: www.ordinedellagiarrettiera.com

http://www.flickr.com/photos/ordinedellagiarrettiera/sets/

aa@ordinedellagiarrettiera.com