Αγαπητέ Σπύρο,

Ο τελευταίος άνθρωπος που θα μίλαγε για τη διατήρηση του μειωμένου Φ.Π.Α.  στην Μύκονο, τη Σαντορίνη, τη Ρόδο ή την Πάρο σίγουρα θα ήμουν εγώ. Όμως κοντά σε αυτά τα λιγότερα από δέκα αναπτυγμένα και πλούσια νησιά, υπάρχουν άλλα εκατό που βλέπουν το πλοίο της γραμμής κάθε δύο ή τρεις μέρες και που όταν υπάρχει επείγον περιστατικό βλέπουν το χάρο με τα μάτια τους και συνήθως ο πάσχων μετακινείται με καΐκι και σπανίως με αεροδιακομιδή.  Οι  λιγοστοί τουρίστες θα πρέπει να συνδυάσουν την ημερομηνία άφιξης και αναχώρησης με τα δρομολόγια της γραμμής. Αυτά τα προβληματικά νησιά είχε κατά νου ο νομοθέτης, πιστεύω, όταν όριζε το καθεστώς μειωμένου Φ.Π.Α. για το Αιγαίο. Ο Θόδωρος τότε δικαίως ξιφουλκούσε υπέρ της επέκτασης του μέτρου και στα Ιόνια νησιά. Το αίτημά του το βάσιζε πάνω στη μόνιμη αίτηση των Ευρωπαϊκών Νησιώτικων Επιμελητηρίων (INSULEUR) για μειωμένο Φ.Π.Α. σε όλα τα Ευρωπαϊκά νησιά .Γιατί η Ευρώπη αναγνωρίζει τη νησιωτικότητα  σαν μια εγγενή αδυναμία των νησιωτών σε σχέση με τους κατοίκους της ενδοχώρας αλλά από εκεί και πέρα τίποτα (κοινωνική συνοχή γιόκ) Ας βλέπουμε το δάσος λοιπόν και όχι το δένδρο.

Ανδρέας Παντελιός